အခန္း ( 24 )
အာရုဏ္တက္ခ်ိန္ ၊ မိုးေသာက္ယံ အခ်ိန္တို႔ကို ေက်ာ္ၿဖတ္ၿပီးေနာက္ ေနမင္းစစ္ခင္း မိုးစင္စင္လင္းခ်ိန္ တြင္ ဒီမိုရာ ႏွင္႔ မယ္ၿမ တို႔သည္ ၄င္းတုိ႔၏ ခရီးစဥ္ကို ဆက္လက္ထြက္ရန္ အဆင္႔ သင္႔ ၿဖစ္ေနသၿဖင္႔ ေလးရက္ေၿမာက္ ခရီး စဥ္ကို စတင္လိုက္ၾကေလသည္။ ညက ေကာင္းမြန္စြာ အိပ္စက္အနားယူထားသၿဖင္႔ လူ ႏွင္႔ ၿမင္း မ်ားပါ လန္းဆန္းတက္ ၾကြေနၾကကာ အင္ၿပည္႔အားၿပည္႔ ၿဖင္႔ ခရီးစဥ္ကို အၿပင္းႏွင္ႏိုင္ၾကေလသည္။ ေတာင္ကုန္းေတာင္တန္း ခ်ဳိင္႔၀ွမ္းလြင္ၿပင္ တို႔ကိုေန႔၀က္ စာမွ် ခရီးႏွင္ ေက်ာ္ၿဖတ္ၾကေလၿပီးေသာ္ သစ္ခုတ္သမားမ်ား အမ်ားစု ေနထိုင္ၾကေသာ ရြာငယ္ တစ္ရြာသို႔ ေရာက္ရွိၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဒီမိုရာ ႏွင္႔ မယ္ၿမ တို႔သည္ ထို ရြာငယ္ေလး ၌ ခရီးစဥ္ ကို ေခတၱရပ္နားကာ ရြာထဲရွိ ဆိုင္ငယ္ေလး တစ္ခုသုိ႔ ၀င္ၿပီး နံနက္စာကို သံုးေဆာင္ၾကေလသည္။
ထိုသုိ႔ ဒီမိုရာ ႏွင္႔ မယ္ၿမ တို႔သည္ ဆိုင္ငယ္ေလးအတြင္း၌ နံနက္စာကို ေအးေဆးစြာ သံုး ေဆာင္ေနစဥ္ မလွမ္းမကမ္း စားပြဲ၀ိုင္းတစ္ခုတြင္ ရြာထဲမွ ရြာသားမ်ား၏ ၿငင္းခုန္ စကားေၿပာဆို သံမ်ားကို အတိုင္းသား ၾကားမိ ၾက ေလသည္။
ဟ .... မင္းသတင္းက
ဟုတ္ေကာ ဟုတ္ရဲ႔လားကြ။
ဟုတ္ပါတယ္ဆိုမွဗ်ာ။
က်ဳပ္ မနက္ကပဲ ၿမိဳ႔မွာ
သစ္ေတြ သြားပို႔ေတာ႔
ၿမိဳ႔ကလူေတြ ေၿပာေနၾကတာဗ်။
ငါ ေတာ႔ မထင္ပါဘူးကြာ။
ခံတပ္ၿဖဴ ဆိုတာၾကီးက
ဘယ္တုန္းကမွ က်ရႈံးဖူးတာ
မဟုတ္ဘူးကြ။
မင္း အၾကားမွားတာ ေနမွာပါကြာ။
ထိုကဲ႔သို႔ ရြာသားမ်ား တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ၿဖင္႔ ၿငင္းခုန္ေၿပာဆိုေနၾက ၿခင္းကို ၾကား မိ ၾကေသာ ဒီမိုရာ ႏွင္႔ မယ္ၿမ တို႔မွာ အသံလာရာဆီသို႔ နားစြင္႔ေနၾကရင္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ ေယာက္ ၾကည္႔မိၾကေလသည္။ ထို႔ေနာက္ စကားသံမ်ားကို ဆက္လက္ နားစြင္႔ ၾကည္႔ၾကေလရာ .......
က်ဳပ္ ၾကားခဲ႔တာက
ခံတပ္ၿဖဴၾကီးက
လံုး၀ကို ၿပိဳက် ပ်က္ဆီးသြားတာတဲ႔
တပ္ေတြလည္း အထိခိုက္မ်ားတယ္တဲ႔။
တိုက္ပြဲမွာ ရဲမက္ေတြ တကြဲတၿပား ၿဖစ္ကုန္ၿပီး
အသက္လုၿပီး ထြက္ေၿပး ၾကရတာတဲ႔။
ေနပါအံုး ေမာင္ရင္ ရဲ႔
ေမာင္ရင္ ကို ဘယ္သူက
ဒါေတြကို ေၿပာလိုက္တာတုန္း
ၿမိဳ႔က လူေတြပါ ဆိုမွ ဗ်ာ။
ဟ ... သူတို႔က သိလွခ်ည္လားကြ
အာ... သိဆို
ၿမိဳ႔ထဲကို တိုက္ပြဲမွာ
ဒဏ္ရရာလာၿပီး
ထြက္ေၿပးလာတဲ႔
ရဲမက္ ေလးငါး ေယာက္ေလာက္
ေရာက္လာ ၾကတာကိုးကြ။
ေဟ .........................
ဟုတ္လား ။
ထိုသုိ႔ၿဖင္႔ အေစာပိုင္းက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ၿဖင္႔ ၿငင္းခုန္ေနၾကေသာ စားပြဲ ၀ိုင္း သည္ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ သြားၾကေလေတာ႔သည္။ ထို႔ေနာက္ ရြာသားမ်ားသည္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ၿဖင္႔ အသီးသီး ဆိုင္တြင္းမွ ထြက္ခြာ သြား ၾကေလသည္။ ဒီမိုရာ ႏွင္႔ မယ္ၿမ တို႔သည္လည္း မနက္စာ အတြက္ က်သင္႔ ေငြမ်ားကို ရွင္းကာ ဆိုင္းတြင္းမွ ထြက္ကာ မိမိ တို႔၏ ခရီးစဥ္ကို ၿမင္းမ်ားကိုယ္စီ စီးႏွင္းလ်က္ ဆက္လက္ ထြက္ခြာ လာခဲ႔ၾကေလသည္။
******************************************
ခံတပ္ၿဖဴ တိုက္ပြဲေနရာ၌ လက္က်န္လူမ်ားကို စုစည္းကာ တပ္ဆုတ္ခြာ ထြက္ေၿပး လာ ေသာ တပ္မွဴးငယ္ ခြန္ဒီေနာင္ တို႔ လူစု ေနာက္သို႔ ယုဒီပ တပ္ဖြဲ႔တစ္ခုကလည္း ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ ပါ လွ်က္ ရွိေနေလသည္။ ခြန္ဒီေနာင္ တို႔ လူစုသည္ ေနာက္မွ လိုက္ပါလာေသာ ရန္သူ႔တပ္မ်ား၏ လက္မွ လြတ္ေၿမာက္ေစရန္ ေၿပးရန္မွတပါး အၿခားမရွိေတာ႔ေခ်။ အေၾကာင္းမွာ ခြန္ဒီေနာင္ တို႔လူစု သည္ လူ ( 20 ) ခန္႔ေလာက္သာ က်န္ရွိေနေတာ႔ၿပီး ေနာက္မွ လိုက္ပါလာေသာ ယုဒီပ တပ္မ်ားမွာ လူ ( 80 ) နီးပါး ရွိေနေလရာ အင္အားၿခင္း မမွ်သၿဖင္႔ ယွဥ္ရ်္ တိုက္ခုိက္ရန္ သိပ္ၿပီး မလြယ္ကူေတာ႔ ေသာ ေၾကာင္႔ ၿဖစ္ေလသည္။ ခြန္ဒီေနာင္ တို႔ လူစုသည္ ေမာပန္းေနေသာ ၿမင္းမ်ားကို အားသြန္ ခြန္စိုက္ ေၿပးခုိင္းလ်က္ ေရွ႔မွ အၿပင္းႏွင္ေလၿပီး ေနာက္မွ လိုက္ပါလာေသာ ယုဒီပ ၿမင္းတပ္မွာ တိုက္ပြဲတြင္ ရင္ဆိုင္ခဲ႔ေသာ ၿမင္း တပ္မဟုတ္ေသာ ေၾကာင္႔ သူတို႔၏ ၿမင္းမ်ားမွ အားအင္ ၿပည္႔၀ ေနၾကေသးသည္။
ထိုသုိ႔ အေနထားၿဖင္႔ ေၿပးလႊားဆုတ္ခြာေနရင္း ခြန္ဒီေနာင္သည္ ေနာက္မွ လုိက္ပါ လာ ေသာ ရန္သူမ်ား မ်က္ေၿခၿပတ္ေစရန္ ရည္ရြယ္လ်က္ လမ္းေၾကာင္းေၿပာင္းလဲကာ ေတာအုပ္ငယ္ တစ္ခု အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ လိုက္ၾက ေလသည္။ ထို ေတာအုပ္ငယ္ေလးသည္ သစ္ပင္ၾကီးမ်ား ၊ ၿခံဳႏြယ္မ်ား ထူထပ္ေနသၿဖင္႔ ပုန္းေအာင္းရန္ လြယ္ကူသၿဖင္႔ ခြန္ဒီေနာင္တို႔ လူစု သည္ ထိုအရာ မ်ားၿဖင္႔ အကာကြယ္ယူကာ ေတာအုပ္တြင္း၌ တပ္ေဖ်ာက္ကာ ၀င္ေရာက္ ပုန္းေအာင္ ေနၾက ေလ သည္။ ထို႔ေနာက္ ေနာက္မွ လိုက္ပါလာေသာ ယုဒီပ တပ္မ်ားသည္ ထို ေတာအုပ္ငယ္အစပ္သို႔ ေရာက္ရွိၾကလွ်င္ ေခါင္းေဆာင္ၿဖစ္သူက သူ၏တပ္မ်ားကို ေခတၱရပ္ရန္ အခ်က္ ၿပလိုက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ တပ္မ်ားကို အုပ္စု သံုးစု ခြဲကာ ေတာအုပ္တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ ရွာေဖြ ေစေလသည္။
သို႔ၿဖင္႔ အုပ္စု ခြဲကာ ၀င္ေရာက္လာၾကေသာ ယုဒီပ စစ္သည္မ်ားအားလံုးကို ေတာအုပ္ တြင္း၌ အသင္႔ေနရာ ယူ ပုန္းေအာင္းေနၾကေသာ ဟန္ေသာေ၀ တပ္မွဴးငယ္ ခြန္ဒီေနာင္ ႏွင္႔ ရဲမက္ မ်ားသည္ အတိုင္းသား ၿမင္ေတြ႔ေနရၿပီး တိတ္ဆိတ္စြာ ေနရာယူလ်က္ လုပ္ၾကံၾကရန္ ပုန္းေအာင္း လ်က္ ရွိေနေပသည္။ ယုဒီပ တပ္ေခါင္းေဆာင္သည္ ေတာအုပ္ တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ပါက လုပ္ၾကံခံရ မည္ကို တြက္ဆမိေသာ္လည္း အုပ္စု သံုးခု ခြဲလိုက္သၿဖင္႔ အင္အား နည္းပါးသြားကို ေတာ႔ သတိလြတ္ ခဲ႔ေလၿခင္း ၿဖစ္ေလသည္။ ခြန္ဒီေနာင္တို႔ လူစု သည္ ၀င္ေရာက္လာၾကေသာ ရန္သူ႔ စစ္သည္မ်ားကို သစ္ပင္ၾကီးမွ ေပၚမွ လည္းေကာင္း ၊ ၿခံဳႏြယ္မ်ားအကြယ္ မွ ေနရ်္ လည္းေကာင္း ၊ ခ်ဳိင္႔ခြက္ မ်ား တြင္းမွ ေနရ်္ လည္း ေကာင္း ပုန္းေနၾကကာ မိမိတို႔ စီးႏွင္းလာေသာ ၿမင္းမ်ားကိုလည္း လွဲသိပ္ ထား သူ က လွဲသိပ္လ်က္ ၊ ၿခံဳမ်ား ေနာက္ကြယ္ တြင္ ကြယ္ထားသူက ကြယ္ထားလ်က္ ထားရွိေစၿပီး ေခ်ာင္းေၿမာင္းေနၾကေလသည္။ သို႔ၿဖင္႔ တၿဖည္းၿဖည္း တိုး၀င္လာၾက ေသာ ယုဒီပ တပ္မ်ားကို သတ္ ကြင္းဧရိယာ တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ ေရာက္ရွိၾကလွ်င္ ဟန္ေသာ္ေ၀ တပ္မွဴးငယ္ ခြန္ဒီေနာင္ က အခ်က္ၿပ အမိန္႔ ေပးလိုက္ေလရာ ရဲမက္မ်ားသည္ ေၿပာက္က်ားနည္းၿဖင္႔ ရန္သူမ်ားကို လုပ္ၾကံ ၾကေလေတာ႔သည္။
ရႊတ္ ....... ဒုတ္ ....... အင္႔ ..............
အူး........ အီး ......... အား ..........
ထိုသို႔ ေအာ္ဟစ္သံ ၊ တိုက္ခိုက္သံမ်ား ႏွင္႔အတူ ယုဒီပ စစ္သည္မ်ားသည္ အတံုးအရံုး က်ဆံုး ကုန္ၾက ေလေတာ႔သည္။ တိုက္ခိုက္ခံရမႈအသံမ်ားကို ၾကားၾကားၿခင္း က်န္ ယုဒီပ တပ္ဖြဲ႔ ႏွစ္ခု သည္ အသံလာရာ ဘက္ဆီသို႔ ခ်က္ ခ်င္း ေရာက္ရွိလာၾကေလရာ အလာေကာင္းေပမယ္႔ အခ်ိန္မမွီ ေတာ႔ပဲ ေသဆံုးေနေသာ မိမိတို႔၏ စစ္သည္ ရုပ္အေလာင္း မ်ားကိုသာ ေတြ႔ၿမင္ၾကရေလသည္။ ထိုအၿခင္းရာကို ေတြ႔ၿမင္ လိုက္ရေသာ ယုဒီပ တပ္ေခါင္းေဆာင္သည္ ေသြးပြက္ပြက္ဆူ ကာ ဟန္ ေသာ္ေ၀ တပ္မ်ားေနာက္ဆီသို႔ ဆက္လက္ လိုက္တိုက္ရန္ အမိန္႔ကို ေပးေလေတာ႔သည္။ က်ဆံုး ကုန္ေသာ စစ္ သည္ အင္အားမွာ အုပ္စု သံုးစု ထဲမွ တစ္စုစာ အင္အားၿဖစ္ၿပီး လူ ( 30 ) နီးပါး ၿဖစ္ ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ယုဒီပ တပ္ ေခါင္းေဆာင္၏ အမိန္႔အရ က်န္ စစ္သည္ မ်ားသည္ ဟန္ေသာ္ေ၀ တပ္မ်ားေနာက္သို႔ လိုက္ၾကေလရာ ေတာအုပ္ကို လြန္ ေလေသာ္ လြင္ၿပင္ငယ္ တစ္ခုကို ေတြ႔ရၿပီး ထို လြင္ၿပင္ငယ္ ေပၚ၌ ၿဖတ္သန္းေနၾကေသာ ဟန္ေသာ္ေ၀ ရဲမက္ မ်ားကို ေတြ႔ ရွိၾကသၿဖင္႔ ၿမင္းမ်ား ကို အၿပင္း ဒုန္းစိုင္းၾကေလရာ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဟန္ေသာ္ေ၀ ရဲမက္မ်ားကို တဖန္ မွီရ်္ လာေလသည္။
ဟန္ေသာ္ေ၀ တပ္မွဴးငယ္ ခြန္ဒီေနာင္သည္ မိမိတပ္၏ ၿမင္းမ်ား ေမာပန္းေနၿခင္းကို သတိၿပဳမိသၿဖင္႔ လမ္းေၾကာင္းကို ထပ္မံ ေၿပာင္းလဲလိုက္ကာ လြင္ၿပင္ အနိမ္႔ပိုင္း ဆင္ေၿခေလ်ာ ဘက္သို႔ ဦးတည္ လိုက္ေလသည္။ ထိုသုိ႔ ေၿပးလႊားေနရင္းၿဖင္႔ လြင္ၿပင္ ဆင္ေၿခေလ်ာ အဆံုးနား ရွိ ေခ်ာင္းငယ္ေလး တစ္ခုနားသို႔ ေရာက္ရွိေလေသာ္ ေနာက္မွ လုိက္ပါလာေသာ ယုဒီပ တပ္မ်ားက မွီလာရန္ အနည္းငယ္သာ လိုေတာ႔သၿဖင္႔ တပ္မွဴးငယ္ ခြန္ဒီေနာင္ သည္ ေနာက္ထပ္ တိုက္ပြဲတစ္ခု ကို ေရွာင္လႊဲရန္ မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ႔မွန္း သိသၿဖင္႔ မိမိ၏ လူစုကို ႏွစ္ၿခမ္းခြဲကာ ဆင္ေၿခေလ်ာ ၏ ဘယ္ ညာႏွစ္ဘက္ တြင္ တပ္စြဲကာ အသင္႔ေစာင္႔ဆိုင္းေနေစၿပီး အရွိန္ၿဖင္႔ ထိုးဆင္းလာၾကေသာ ယုဒီပ တပ္မ်ားကို ေဘးႏွစ္မွ ညွပ္ရ်္ ဖိတိုက္ ေစေလသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔ ယုဒီပ တပ္မ်ားသည္ ရုတ္တရက္ အငိုက္မိသြားၿပီး စစ္သည္ အေတာ္မ်ား မ်ား က်ဆံုး ကုန္ ၾကေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ယုဒီပ တပ္မ်ားကလည္း ၿပန္လည္ ခုခံ တိုက္ခိုက္ၾက ေလရာ လြင္ၿပင္ငယ္၏ ဆင္ေၿခေလ်ာ အနိမ္႔ ပိုင္း ေခ်ာင္းစပ္ေနရာတြင္ တိုက္ပြဲ ၿဖစ္ပြားေလ ေတာ႔သည္။ ဟန္ေသာ္ေ၀ ရဲမက္မ်ားသည္ လူအင္အားၿခင္း မမွ်ေသာ္လည္း ရဲစြမ္းသတၱိရွိရွိ ၿဖင္႔ အသက္ကို ပဓာန မထားကာ ရြပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံ တိုက္ခိုက္ၾကသၿဖင္႔ ယုဒီပ တပ္မ်ားအထိနာကာ အက်ဆံုး မ်ားေလသည္။ ဟန္ေသာ္ေ၀ ရဲမက္မ်ားသည္ မိမိထက္ အင္အား ႏွစ္ဆ စာမွ် ရွိေနေသာ ရန္သူမ်ား ကို ရဲမက္ တစ္ေယာက္ လွ်င္ ရန္သူ ႏွစ္ေယာက္မွ်ၿဖင္႔ အေသအေက် တိုက္ခိုက္ၾကၿခင္းလည္း ၿဖစ္ေပသည္။
တိုက္ပြဲငယ္သည္ အခ်ိန္ၾကာၿမင္႔လာသည္ႏွင္႔အမွ် ေတာက္ေလွ်ာက္ပင္ပန္း ေနၾက ေသာ ဟန္ေသာ္ေ၀ ရဲမက္မ်ားသည္ ေၿခကုန္လက္ပန္း က်လာကာ တေၿဖးေၿဖး အသက္ေပးလာ ၾကရေလသည္။ ဟန္ေသာ္ေ၀ တပ္မွဴးငယ္ ခြန္ဒီေနာင္ သည္ပင္လွ်င္ အဆက္မၿပတ္ တိုက္ခိုက္ေနရ ေသာ တိုက္ပြဲေၾကာင္႔ အလြန္ေမာပန္း လ်က္ရွိေနၿပီး ေဘးပတ္၀န္း က်င္ကို သတိၿပဳမိခ်ိန္တြင္ ေခ်ာင္းစပ္၌ ရုပ္အေလာင္းမ်ား ၿပည္႔ႏွက္ေနသည္ကို သတိၿပဳမိလာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မိမိ တပ္ သား မ်ားကို ရွာေဖြၾကည္႔ေလရာ အသက္ရွင္သူ ငါးေယာက္ေလာက္သာ ရွိေနၿပီး ရန္သူ႔ အင္အား မွာလည္း ဆယ္ ေယာက္ ေလာက္ပင္ ရွိေနေတာ႔သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ တပ္မွဴးငယ္ ခြန္ဒီေနာင္သည္ မိမိ၏ လက္က်န္အားအင္ေတြကို စုစည္း လိုက္ၿပီး ထိုလက္က်န္ တပ္သားမ်ား တိုက္ခိုက္ေနရာ ေနရာ သို႔ သြားေရာက္ ကူေပးလုိက္ေလသည္။ ရဲမက္တုိ႔သည္ တပ္မွဴး ငယ္ေရာက္လာသည္ကို ၿမင္ၾကလွ်င္ ............
တပ္မွဴး .... ေၿပးေလ .... ေၿပးေတာ႔ .......
က်ဳပ္တို႔ ခံခ် ထားမယ္။
တပ္မွဴးလြတ္ေအာင္သာေၿပး။
က်ဳပ္ မင္းတို႔ကို မထားခဲ႔ႏိုင္ဘူးကြ။
က်ဳပ္ လည္း မင္းတို႔နဲ႔ အတူ ေသမယ္။
မရဘူး တပ္မွဴး။
တပ္မွဴး အသက္ရွင္မွ ရမယ္။
ဦးစီး ေစာင္႔ေနလိမ္႔မယ္။
က်ဳပ္ မင္းတို႔ကို မထားခဲ႔ႏိုင္ဘူး။
ဆုတ္ ......... အားလံုး ၿပန္ဆုတ္ၾက ။
ဒါ အမိန္႔ ။
ဘယ္သူမွ မလြန္ဆန္ရဘူး။
တပ္မွဴး ..... တပ္မွဴး .... တပ္မွဴး .......
ရဲမက္မ်ား၏ တားၿမစ္သံမ်ားသည္ ထိုအခ်ိန္တြင္ အသံုးမ၀င္ေတာ႔ပဲ အမိန္႔ေၾကာင္႔ လက္က်န္ လူ ေလးငါးေယာက္ႏွင္႔ တပ္မွဴးငယ္ ခြန္ဒီေနာင္ တို႔သည္ ေနာက္တဖန္ တပ္ဆုတ္ ၿပန္ ေၿပးၾကၿပန္ေလသည္။ ထိုသုိ႔ ဆုတ္ခြာ ၾကေသာ ဟန္ေသာ္ေ၀ ရဲမက္မ်ားေနာက္သုိ႔ ယုဒီပ တပ္ေခါင္း ေဆာင္ကလည္း လက္က်န္လူမ်ားကို စုစည္းကာ ဆက္လက္ လိုက္တိုက္ ခိုင္းေလသည္။
လုိက္ ......... လုိက္တုိက္ၾက ။
တစ္ေယာက္မွ မလြတ္ေစနဲ႔။
ေခါင္းေဆာင္ကို အရွင္ မိေအာင္ဖမ္းၾက။
ေဟ႔ ... ဟန္ေသာ္ေ၀ ေခါင္းေဆာင္
လက္နက္ခ်လိုက္ပါေတာ႔။
ေမာင္ရင္ ဆက္ေၿပးေနလည္း
လြတ္ဖို႔ မရွိေတာ႔ဘူး။
ေအးေဆးစြာ အဖမ္းခံလိုက္ပါ။
ေမာင္ရင္႔ကို က်ဳပ္ ရန္မရွာပါဘူး။
ဟား... ဟား... ဟား......
ေမာင္ရင္ ရယ္စရာ လာေၿပာေနတာလားဟ။
ဒါေနာက္ေၿပာင္ရမယ္႔ အခ်ိန္မဟုတ္ဘူးကြ။
ေမာင္ရင္႔မွာ အရည္ခ်င္းရွိရင္
က်ဳပ္ကို လာတုိက္ပါ။
က်ဳပ္ ကေတာ႔ မေသမခ်င္း လက္နက္ခ်ဖို႔
မရွိဘူးကြ။
ေကာင္းၿပီးေလ။
ဒါဆိုလည္း က်ဳပ္က
ေမာင္ရင္ ဆႏၵကို
ၿဖည္႔ဆည္းေပးရမွာေပါ႔။
ယုဒီပ တပ္ေခါင္းေဆာင္သည္ ထိုသို႔ ေၿပာဆိုၿပီးေနာက္ တိုက္ခိုက္မည္ အၿပဳ ဘယ္ ဆီက ဘယ္လို ပစ္လႊတ္လိုက္မွန္း မသိေသာ ၿမွားတစ္စင္းသည္ ယုဒီပ တပ္ေခါင္းေဆာင္၏ လက္ ေမာင္း တြင္းသို႔ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ ကာ စိုက္၀င္သြားေလသည္။
၀ွစ္...................
အား ....................
ႏွစ္ဘက္ေသာ စစ္သည္ရဲမက္မ်ားသည္ ၿမွား လာရာ လမ္းေၾကာင္းဆီသို႔ ၿပိဳင္တူ ၾကည္႔မိၾကေလရာ ၿမင္းႏွစ္ေကာင္ကို ေတြ႔ရၿပီး ၿမင္းတစ္ေကာင္ေပၚ၌ အနက္ေရာင္ ၀တ္စံုးကို ၀တ္ဆင္ထားၿပီး ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာ လွပသည္႔ မိန္းခေလး တစ္ဦးသည္ လက္၌ ေလးကို ကိုင္ထား သည္ကို ေတြ႔ၿမင္ရၿပီး ေစာေစာက ၿမွားအား သူမ ပစ္လႊတ္လိုက္ဟန္ ရွိ ေနေလသည္။ သူ၏ ေဘး၌ တၿခား ၿမင္းတစ္ေကာင္ေပၚ၌ အညိဳေရာင္ အဆင္းရွိေသာ ၀တ္စံုကို ၀တ္ဆင္ထားသည္႔ ရုပ္ရည္ သန္႔ၿပန္႔ေသာ လူရြယ္တစ္ဦး သည္ လက္ရာ အလြန္ေကာင္းေသာ ဓါး တစ္လက္ကို ေက်ာ္၌လြယ္ သိုင္းထားလ်က္ ရွိေန သည္ကို ေတြ႔ၿမင္ၾကရေလသည္။ ထို လူရြယ္ႏွင္႔ မိန္းခေလးတို႔သည္ ၿမင္းေပၚမွ ဆင္းလာကာ ရဲမက္စစ္သည္မ်ား ရွိ ရာေနရာဆီသို႔ လွမ္းေလွ်ာက္လာ ၾကၿပီး ............
ေဟ႔ ... ေမာင္ရင္ ....
မမွ်တတဲ႔ အလုပ္ေတြကို
ၿမင္ေနရတာ မ်က္စိထဲမွာ
ဘယ္လုိမွ ၾကည္႔လို႔မေကာင္းဘူးကြာ။
ဒါ က်ဳပ္တုိ႔ ဟန္ေသာ္ေ၀ ရဲမက္ေတြ ထင္ပါ႔။
ေမာင္ရင္တို႔ ခုခ်ိန္ ၿပန္လွည္႔သြားရင္
ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္။
ဟား ... ဟား .... ဟား .....
ေမာင္ရင္ လာၿပီး ေနာက္ေၿပာင္ေနတာေတာ႔
မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္။
ေမာင္ရင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ က သူတို႔ဘက္က
၀င္တိုက္ေပးလိုက္ေလ။
ဒါဆို မွ်တ သြားမွာေပါ႔။
တိုက္ၾက .....................
ေဟ႔ .... ေမာင္ရင္.....
ဘာလဲ ေသြးပ်က္သြားတာလား။
မေၿပးေသးပဲ ဘာလုပ္ ေနတာတုန္း။
က်ဳပ္ ေသြးမပ်က္ပါဘူး။
က်ဳပ္ အံ႕ၾသေနတာပါ။
က်ဳပ္ က စစ္သည္တစ္ေယာက္ပါ။
ဘယ္တိုက္ပြဲမွာမွ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏွစ္ေယာက္လို႔
စြမ္းရည္ရွိတဲ႔ သူမ်ဳိးကို မေတြ႔ဖူးေသးလု႔ိပါ။
ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ က်ဳပ္ကို အသက္ခ်မ္းသာခြင္႔
ေပးတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဒီ အေၾကြးကို က်ဳပ္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
ၿပန္လည္ ေပးဆပ္ပါ႔မယ္။
ကံ ရွိရင္ ၿပန္ဆံုၾကတာေပါ႔။
ထိုသို႔ ေၿပာဆိုၿပီးေနာက္ ယုဒီပ တပ္ေခါင္းေဆာင္သည္ ေနာက္ေၾကာင္း ၿပန္လွည္႔ ကာ ထြက္ေၿပး သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ခြန္မွဴးငယ္ ခြန္ဒီေနာင္တို႔ လူစု သည္ ထို လူရြယ္အနီးသို႔ ေရာက္လာၾကၿပီး .......
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေနာင္ၾကီး။
ေနာင္ၾကီး တို႔ ေရာက္မလာခဲ႔ရင္
က်ဳပ္တို႔ ခုေလာက္ဆို ေသေနေလာက္ၿပီ ထင္ပါ႔။
က်ဳပ္ က ဟန္ေသာ္ေ၀ တပ္မွဴး ခြန္ဒီေနာင္ပါ။
ရပါတယ္ ေနာင္ၾကီးရာ။
က်ဳပ္တို႔က အေရးၾကီး ကိစၥနဲ႔
ဒီကေန ၿဖတ္သြားတုန္း ေတြ႔လိုက္ရလို႔ပါ။
က်ဳပ္က ဒီမိုရာပါ။ သူက မယ္ၿမ ပါ။
( ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္။ )
Rocker77
No comments:
Post a Comment