အခန္း ( 8 )
ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေလးေယာက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ဆံုမိၾကသည္။ လက္ဖက္ရည္၀ိုင္း တစ္ခုလံုးကို ဆူညံေစေသာ ေၿပာစရာစကားကေတာ႔ ပါးကြက္နဲ႔ မိန္းခေလး အေၾကာင္းသာလွ်င္ ၿဖစ္ေနေတာ႔သည္။ ဒီ တစ္ခါ အံၿသရသူမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပင္ မဟုတ္ေတာ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႔ ရဲေဘာ္ႀကီး ေအာင္မင္း ပါ ပါ၀င္လာခဲ႔သည္။ ေအာင္မင္းက
မေန႔က ကိစၥ ဘယ္လိုၿမင္လဲ
ဟု အစပ်ဳိးေပးလိုက္တာနဲ႔
ခင္ေဇာ္က
ဘာကိစၥ တုန္း..
ေအာင္မင္းက ၿပန္ရ်္
မေန႔က ငါတို႔ကို စာသင္ေပးတဲ႔ ဆရာမေလးကိုေၿပာတာေလကြာ
ထို အခါ ခင္ေဇာ္က
ဘာၿဖစ္လို႔လဲ ၊ ဘာမ်ားအဆန္းပါလို႔လဲ
ေအာင္မင္း က
မင္းကေတာ႔ မသိေတာ႔ မထူးဆန္းဘူးေပါ႔ကြာ ၊ ငါတို႔က ေတာ႔ ထူးဆန္းေနတာ။ သူကို ဒီမွာ ပထမဆံုးၿမင္ဖူးတ မဟုတ္ဘူးေလကြာ။ၿပီးေတာ႔ ငါတို႔ထက္ ထူးဆန္းေနမယ္႔သူ ရွိေသးတယ္။ (ကၽြန္ေတာ္ကို ညႊန္ၿပလ်က္ )
ထို အခါ ကၽြန္ေတာ္က
မင္းက လည္း ေနရင္းထိုင္ရင္း ငါ႔ ကိုပါ အ႕မ႕ႈထဲ ဆြဲထည္႔ေနၿပန္ၿပီ
ကၽြန္ေတာ္႔ စကားဆံုးေတာ႔ ေအာင္မင္းက
မင္းက မထူးဆန္းဘူးေပါ႔ ဟုတ္လား။
ဟု ေအာင္မင္းက စကားဆက္ၿပန္သည္။
ေအးေလ။ မထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါက တိုက္ဆိုင္မႈတစ္ခု ပဲ မဟုတ္လား။ ဘာကို ဘာလို႔ ငါက ထူးဆန္းေနရမွာ လဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ထိုသို႔ သာေၿပာခ်မိလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ တကယ္ပင္ နားမလည္ၿခင္းေတြနဲ႔ ထူးဆန္းေနတာေတာ႔ အမွန္ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ႔္ စကားဆံုးေတာ႔ တရုတ္ႀကီးက
ကဲ ကဲ ။ ထူးဆန္းတာေတြေကာ ။ တုိက္ဆိုင္တာေတြေကာ ငါေၿပာၿပမယ္။
ခင္ေဇာ္ ကေတာ႔ မ်က္စိသငယ္နားသငယ္ၿဖင္႔ ထိုင္နားေထာင္ေနရွာသည္။တရုတ္ႀကီးက
ဒီေကာင္မေလးကို မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ၀ိုင္းမွာ ေတြ႔ဖူးတယ္ေနာ္။ ေနာက္ ခု ဒီမွာ ထပ္ေတြ႔ၾကတယ္။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။ အဲဒါမင္းတို႔ဘာသာ ထူးဆန္းေနတာ၊ တိုက္ဆိုင္ေနတာ၊ ဟိုကၿဖင္႔ သူ႔အလုပ္သူလုပ္ေနတာ။
ဘယ္လိုလဲ ငါမရွင္းဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ မေနႏိုင္ေတာ႔ပဲ ၀င္ေၿပမိလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ စကားကို ေအာင္မင္းကလည္း ေထာက္ခံလိုက္ေသးသည္။
ေအး ငါလည္း မရွင္းဘူး။
ဒီေတာ႔ တရုတ္ႀကီးက
ဒီ ေကာင္မေလးက ငါတို႔ ၀ိုင္းမွာ သီခ်င္းလာဆိုတာသိပ္မၾကာေသးဘူးကြ။ သူ႔ သူုငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႔ လာတာ။ အဲ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႔ေရွ႔ကတည္း လာဆိုေနၾကတာ။ ငါ႔ အေဖက အရင္လူေတြကလည္း အသက္ေတြလည္း ရလာၿပီ။ အလုပ္ေတြလည္းမ်ားလာၾကၿပီ။ ဒါေၾကာင္႔ လူငယ္ေတြနဲ႔ အားသစ္ေလာင္းမယ္ဆိုၿပီး သူတို႔ကို ေခၚထားလိုက္တာ။ ေနာက္ၿပီး ခုလို သင္တန္း လာၿပေပးတာကလည္း သူက ေစတနာ ၀န္ထမ္းပဲ။ သူတို႔က ပိုက္ဆံတစ္ၿပားမွ မရၾကဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဘာသိခ်င္ၾကေသးလဲ။
ဟု ဆိုၿပီး စကားကိုခဏရပ္ကာ အကဲခတ္လိုက္သည္။
ရွိေသးတာေပါ႔။
ကၽြန္ေတာ္က ၾကားၿဖတ္ေၿပာလိုက္ၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္က ဆက္ၿပီး
သူက ဘာလို႔ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ငါတို႔ကို စာၿပန္သင္ေပးႏိုင္ရတာလဲ။ တကယ္ဆို ငါတို႔နဲ႔ အသက္က ရြယ္တူေလာက္ပဲမဟုတ္လား
ဆိုၿပီး ေၿပာလိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စကားကို ခင္ေဇာ္ ကပါ ေထာက္ခံေပးလိုက္ပါသည္။
အဲဒါေတာ႔ ဟုတ္တယ္ဟ။
ခင္ေဇာ္ စကားဆံုးေတာ႔ တရုတ္ႀကီးက
မင္းတို႔က သိမွမသိၾကပဲကိုးကြ။ သူတို႔က ငယ္ငယ္တည္းက တရုတ္စာကို သင္ယူလာခဲ႔ၾကတာေလ။ ငါတို႔ ၿမန္မာေက်ာင္းတက္သလိုမ်ဳိးပဲေလ။ တစ္ဖက္မွာ ၿမန္မာေက်ာင္းကိုတက္တယ္။ တစ္ဖက္ကေန တရုတ္စာကို သင္ယူလာခဲ႔ၾကတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ခုလို ငယ္ငယ္ရြယ္နဲ႔ မင္းတုိ႔ကို စာၿပန္သင္ေပးႏိုင္တာေပါ႔ကြ။ ကဲ ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ႔ မထူးဆန္းေတာ႔ဘူးမဟုတ္လား။
ထိုအခါ ေအာင္မင္းက
ေအး နဲနဲေတာ႔ နားလည္သြားသလိုပဲ။
ဟု ၿပန္ေၿဖေပးလိုက္သည္။ ေအာင္မင္းစကားဆံုးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က
အင္း .. ဒါဆို ဒီေကာင္မေလးက ေတာ္တယ္လို႔ေၿပာရမွာေပါ႔။ ပညာရပ္ႏွစ္ခု လံုးကို တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ သင္ယူထားႏိုင္တဲ႔အၿပင္ ၀ါသနာပါတဲ႔ သီခ်င္းဆိုတဲ႔ အလုပ္ကိုလည္းပိုင္ႏိုင္တာပဲ။ တကယ္႔ကို ေလးစားစရာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္႔ စကားဆံုးေတာ႔ ေအာင္မင္းနဲ႔ တရုတ္ႀကီးက ၿပိုဳင္တူ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေဖာက္လိုက္ၾကပံုက
မင္းကေတာ႔ ေၿပာၿပီေပါ႔ေလ...........
( ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္။ )
Rocker77
No comments:
Post a Comment