September 30, 2011

ငါ႔ ေသြး ငါ႔ ေၿမ ငါ႔ အရည္ေသြး။ အပိုင္း ( 15 )


အခန္း ( 15 )

ဟန္ေသာ္ေ၀ႏိုင္ငံ
နန္းတြင္းညီလာခံ


ဘိုးသက္ရွည္ အမတ္ၾကီး။
အမတ္ၾကီး ၿပန္ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ႔
ေပးလိုက္တဲ႔ တာ၀န္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
ေလွ်ာက္တင္ပါအံုး။

                    ဟန္ေသာ္ေ၀ႏိုင္ငံရဲ႔ ဘုရင္မင္းၿမတ္ၿဖစ္သူက ညီလာခံ က်င္းပရာ ခန္းမတြင္းရွိ ပုလႅင္ ေပၚမွေနရ်္ ေၿပာ လိုက္ ေသာစကား ၿဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ နန္းတြင္း၌ သက္တမ္းအရွည္ၾကာဆံုး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ဘိုးသက္ရွည္ အမတ္ၾကီးက ရွင္ဘုရင္ ေရွ႔ေတာ္ေမွာက္သို႔ ထြက္လာကာ .........

မွန္လွပါ ၊ အရွင္မင္းၾကီး
ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး တာ၀န္ကို
အေကာင္းဆံုး ထမ္းေဆာင္ရြက္လာေၾကာင္းပါ။
ဆာဂ်န္းကိုလည္း နန္းတြင္းသုိ႔
ေခၚေဆာင္လာခဲ႔ေၾကာင္းပါ။

                    ဘိုးသက္ရွည္ အမတ္ၾကီးရဲ႔ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ အဆံုးမွာေတာ႔ ဟန္ေသာ္ေ၀ ဘုရင္ မင္းၿမတ္မွာ .......

ေကာင္းၿပီ အမတ္ၾကီး။
အမတ္ၾကီး က က်ဳပ္ဆီက
အခ်ိန္ဆယ္ရက္ ေတာင္းၿပီး
ဒီတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ႔တာ
အခု အခ်ိန္ ခုႏွစ္ရက္အတြင္းမွာ
ေအာင္ၿမင္စြာ လုပ္ေဆာင္လာခဲ႔ေလေတာ႔
က်ဳပ္ အမတ္ၾကီးကို မေလးစားပဲ
မေနႏိုင္ပါဘူး။ အခု ဆာဂ်န္းကို
က်ဳပ္ ေရွ႔ေတာ္သုိ႔ ခစား ၀င္ခုိင္းလိုက္ပါ။

                     ဟန္ေသာ္ေ၀ ဘုရင္မင္းၿမတ္ရဲ႔ စကားအဆံုးမွာေတာ႔ နန္းတြင္း အမႈထမ္း တစ္ဦး         က ........

ဆာဂ်န္း........
ဘုရင္မင္းၿမတ္ ေရွ႔ေတာ္ေမွာက္သို႔
အခစား ၀င္ေစ။

                     အမႈထမ္းရဲ႔ ဆင္႔ေခၚခ်က္ အသံအဆံုးမွာ ဆာဂ်န္းတို႔ သားအဖ သည္ ညီလာခံသဘင္ က်င္းပရာ ခန္းမ အတြင္းဆီသို႔ ၀င္ေရာက္လာခဲ႔ ၾကေလသည္။ထို႔ေနာက္ ........

ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး ဆာဂ်န္း
ဘုရင္မင္းၿမတ္အား
အရိုေသၿပဳ ခစား ၀င္ေရာက္ပါ၏။

                     ဆာဂ်န္းသည္ ထိုကဲ႔သို႔ ေၿပာဆိုၿပီး ဟန္ေသာ္ေ၀ ဘုရင္မင္းၿမတ္အား အရိုေသေပး လိုက္ေလသည္။ ေနာက္မွ ပါလာေသာ သားၿဖစ္သူကလည္း လိုက္ရ်္ အရိုေသ ၿပဳေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘုရင္ၿဖစ္သူက ......

ေမာင္မင္းနဲ႔ ပါလာတာ
ဘယ္သူတုန္းကြယ္႔။

မွန္လွပါ မင္းၾကီး
ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးရဲ႔
တစ္ဦးတည္းေသာ
သားၿဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးနဲ႔အတူ
လိုက္ပါ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရန္အတြက္
လိုက္ပါလာခဲ႔ၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္။

ေကာင္းၿပီ ဆာဂ်န္း
ေမာင္မင္း အခု ေရာက္လာၿပီ ဆိုေတာ႔
အခုပဲ တာ၀န္ကို စတင္ထမ္းေဆာင္ပါေတာ႔။
သင္႔ကို ယံုၾကည္စြာန႔ဲ စစ္ဦးစီးရာထူးကို
ႏွင္းအပ္လိုက္မယ္။
တာ၀န္ကို အေကာင္းဆံုး ၊ အေက်ၿပြန္ဆံုး
ၿဖစ္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ရြက္ပါ။
ေမာင္မင္းနဲ႔အတူ လိုက္ပါ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္မယ္႔
ေမာင္မင္းရဲ႔ သားကိုေတာ႔ တပ္မွဴးကေလး ရာထူးကေန စၿပီး
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ေစရမယ္။

ေက်းဇူးၾကီးၿမတ္လွပါတယ္
အရွင္မင္းၾကီး။
ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး ဆာဂ်န္း
အရိုးေၾကေၾက အရည္ခမ္းခမ္း
အသက္ကို ပဓါန မထားပဲ
ေပးအပ္တဲ႔ တာ၀န္ကို
ရြတ္ရြတ္ခြ်ံခြ်ံ ထမ္းေဆာင္ပါမည္ဟု
ကတိၿပဳ အပ္ပါတယ္။

ေကာင္းၿပီ ၊ ဆာဂ်န္း
ေမာင္းမင္းဟာ အခုခ်ိန္ကစၿပီး
ဟန္ေသာ္ေ၀ႏိုင္ငံရဲ႔ စစ္ဦးစီး
ၿဖစ္သြားေခ်ၿပီ။

                        
                        ထို႔ေနာက္ ဘုရင္ၿဖစ္သူသည္ နန္းတြင္း အမႈထမ္းမ်ားကို အခ်က္ၿပလိုက္ေလရာ နန္းတြင္းအမႈထမ္း မ်ားသည္ ဆာဂ်န္း ႏွင္႔ သားၿဖစ္သူ အတြက္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရန္ ရာထူး အပ္ ႏွင္းသည္႔ အေနၿဖင္႔ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာမ်ား ႏွင္႔ ရာထူး အမွတ္အသား တံဆိပ္ၿပားတုိ႔ကို အပ္ႏွင္း ေလ သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အမႈထမ္းတုိ႔သည္ အသီးသီး ၿပန္လည္ ထြက္ခြာ သြားၾကၿပီးေနာက္ ဟန္ေသာ္ေ၀ ဘုရင္မင္းၿမတ္သည္ ညီလာခံကို သိမ္းလိုက္ေလသည္။


**************************************


အမိုေ၀ ခံတပ္။


                          အမိုေ၀ ခံတြင္းရွိ အစည္းေ၀းခန္းမတြင္း၌ စစ္ေသနာပတိ ၀ကၠေနာ္ အပါအ၀င္ စစ္သူၾကီး ေလာ္ဒီယာ ႏွင္႔ တၿခားတပ္မွဴးမ်ားသည္ ခံတပ္ၿဖဴၾကီးရဲ႔ ေၿမပံုကို ၿဖန္႔ခင္းလွ်က္ တိုက္ခုိက္ သိမ္းပိုက္ရန္အတြက္ နည္းဗ်ဴ ဟာမ်ားကို ေရးဆြဲေနၾကေလသည္။ စစ္ေသနာပတိ ၀ကၠေနာ္က .........

စစ္သူၾကီး ......
ေမာင္ရင္က ခံတပ္တြင္းကို
ေရာက္ထားဖူးတယ္ဆိုေတာ႔
ဒီအစီစဥ္ကို ေမာင္ရင္ အၿမင္ကို
ေၿပာပါအံုး။

အစီစဥ္ေကာင္းမြန္ပါတယ္ ေသနာပတိ
ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး တစ္ခုပဲ
ထပ္ၿဖည္႔ခ်င္ပါတယ္။
ခံတပ္ကို အေရွ႕ ကေန တိုက္ခိုက္ေနရင္းက
လက္ေရြးစင္ တပ္ဖြဲ႔ကို
ခံတပ္ အေနာက္ပိုင္းဆီကေန
အလစ္၀င္တုိက္ ေစခ်င္ပါတယ္။
ဒါမွ ရန္သူ႔ တပ္ေတြက
အာရံုေတြ ေထြၿပားသြားၿပီး
အေရွ႔ဘက္စစ္မ်က္နွာၿပင္မွာ
အာရံု စူးစိုက္မႈ ေလ်ာ႔ နည္းသြားပါလိမ္႔မယ္။
အင္အားလည္း အေနာက္ဘက္ကို
ခြဲေ၀ ေပးလုိက္ရပါလိမ္႔မယ္။
ရန္သူေတြ အာရံုစူးစိုက္မႈ ေလ်ာ႔နည္းေလ
ခံတပ္ကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ဖို႔ ပိုမို လြယ္ကူလာေလ
ၿဖစ္လာမွာပါ။

အင္း ................
ေမာင္ရင္ အၾကံမဆိုးပါဘူး။
အစီစဥ္ကို ပိုၿပီး ၿပည္႔စံုေစပါတယ္။
ေမာင္ရင္႔ ရ႔ဲ႔ လက္ေရြးစင္ တပ္ဖြဲ႔ကို
အေနာက္ဘက္ပိုင္းမွာ လႈပ္ရွားခိုင္းပါ။
က်ဳပ္တုိ႔ ရန္သူဘက္မွာ စစ္သူၾကီးမရွိခင္
ႏွစ္ရက္အတြင္း ခံတပ္ကို ခ်ီတက္မယ္။
ေနာက္သံုးရက္အတြင္းမွာ ဒီ ခံတပ္ကို
က်ဳပ္တို႔ အၿပီး သိမ္းယူမယ္။
ၿပင္ဆင္စရာရွိတာေတြအားလံုးကို
ေမာင္ရင္ ၿပင္ဆင္ထားပါ။
ဒီ တိုက္ပြဲ မွာလည္း ေမာင္ရင္က
စစ္ၿမွားဦး ကပဲ တာ၀န္ယူပါ။
က်န္တဲ႔ တပ္မွဴးေတြက စစ္သူၾကီးရဲ႔
ညႊန္ၾကားခ်က္ အတုိင္း ေဆာင္ရြက္ပါ။

အမိန္႔ေတာ္အတိုင္းပါ
ေသနာပတိ။


                           အမိုေ၀ ခံတပ္၏ ထိုေန႔ အစည္းေ၀းပြဲ၌ စစ္သူၾကီး ၀ကၠေနာ္သည္ ေနာက္ဆံုး အ ၾကိမ္ အၿဖစ္ ခံတပ္ ၿဖဴၾကီးအား သိမ္းပိုက္ႏိုင္ရန္ အစီမံမ်ား ႏွင္႔ အဆံုးၿဖတ္မ်ားကို ေပးၿပီးေနာက္ အစည္းေ၀းကို ပိတ္သိမ္းလိုက္ေလသည္။ စစ္သူၾကီး ေလာ္ဒီယာ ႏွင္႔တကြ က်န္ တပ္မွဴးမ်ား အားလံုး သည္လည္း တိုက္ပြဲဆီသုိ႔သာ အာရံုစူးစိုက္လွ်က္ ထိုးစစ္အတြက္ ၿပင္ဆင္ရမည္႔ အရာမ်ားအားလံုးကို လုပ္ေဆာင္ရန္အတြက္ အသီးသီး ထြက္ခြာ သြားၾကေလေတာ႔သည္။


( ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္။ )

Rocker77




September 28, 2011

ငါ႔ ေသြး ငါ႔ ေၿမ ငါ႔ အရည္ေသြး။ အပိုင္း ( 14 )


အခန္း ( 14 )


                အမိုေ၀ ခံတပ္တြင္း၌ စစ္သည္အင္းအား ၿပည္႔လွ်ံ မ်ားၿပားလ်က္ရွိရာ စစ္သည္ေတာ္တုိ႔ သည္ စိတ္ဓါတ္ တက္ၾကြ ေနၾကကာ စစ္ မာန္ ၿပည္႔၀ လွ်က္ ရွိၾကေလသည္။ တပ္မွဴးၾကီး ေလာ္ဒီယာ ၏  လက္ေရြးစင္ တပ္ဖြဲ႔ ၊ စစ္ေသနာပတိ ၀ကၠေနာ္ ရဲ႔ စစ္သည္ သံုးသိန္း ပါ၀င္ေသာ တပ္မၾကီး ႏွင္႔ တကြ နဂို ခံတပ္၌ ရွိေနၿပီးေသာ စစ္သည္ အင္အားမ်ားပါ အားလံုးထည္႔ေပါင္း ပါက စစ္သည္ အင္ အား ေလးသိန္းနီးပါးၿဖင္႔ တပ္စြဲ ထားၾကေလသည္။ ၄င္းအၿပင္ စစ္ေသနာပတိ ၀ကၠေနာ္ရဲ႔ တပ္မ ၾကီး ၌ အဆင္႔ၿမင္႔ လက္နက္ ႏွင္႔ တိုက္ခုိက္နည္းမ်ား က်မ္းေက်ထားေသာ တပ္ဖြဲ႔မ်ားနွင္႔ လက္နက္ ၾကီး တပ္ဖြဲ႔မ်ားလည္း ပါ၀င္ေလ ရာ တစ္ဖက္ေတာအုပ္ အလြန္ရွိ ခံတပ္ၿဖဴၾကီးအား တိုက္ခိုက္ သိမ္း ပိုက္ ႏိုင္ ေသာ အင္အားမ်ဳိးကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿခင္းလည္း ၿဖစ္ ေလသည္။

               သို႔ပါရ်္ စစ္ေသနာပတိ ၀ကၠေနာ္ ဦးေဆာင္ရ်္ တပ္မွဴးၾကီး ေလာ္ဒီယာ အပါအ၀င္ က်န္တပ္ မွဴးမ်ားသည္ အမိုေ၀ ခံတပ္တြင္းရွိ စည္းေ၀းေဆာင္၌ စုေ၀းကာ စည္းေ၀းတုိင္ပင္ ေနၾကေလသည္။ စုစုေပါင္း လူ ( 20 ) ခန္႔ ၿဖစ္ေလသည္။ ထိုသူ မ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ တပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္ မ်ား လည္း ၿဖစ္ၾကေလသည္။ အစည္းၿပဳလုပ္သည္႔ ခန္းမ အတြင္း၌ စားပြဲ ရွည္ၾကီး တစ္ခုကို ထားရွိၿပီး ထိပ္ဆံုး၌ စစ္ေသနာပတိ ၀ကၠေနာ္က ထိုင္လွ်က္ ရွိေနၿပီး တပ္မွဴးၾကီး ေလာ္ဒီယာ ႏွင္႔ က်န္ တပ္မွဴး မ်ားသည္ စားပြဲရွည္ၾကီး၏ ေဘးႏွစ္ဘက္၌ အတန္းလိုက္ထိုင္ရ်္ စည္းေ၀းေနၾကေလသည္။ ထို စားပြဲ ရွည္ၾကီး၏ အလည္ တြင္မူ ခံတပ္ၿဖဴၾကီးရဲ႔ ေၿမပံုကို ၿဖန္႔ခင္းထားေလသည္။ ထိုအခိုက္ အစည္းေ၀း ခန္းတြင္း သို႔ စစ္သည္တစ္ဦး သတင္းပို႔ ၀င္ေရာက္လာေလသည္။

ေသနာပတိ .......
သတင္းပို႔ပါတယ္။
အၿပင္မွာ နန္းတြင္းတမန္ ေရာက္ရွိေနၿပီး
၀င္ခြင္႔ ေတာင္းေနပါတယ္။

               စစ္သည္ရဲ႔ သတင္းပို႔ စကားဆံုးေလေသာ္ ေသနာပတိ ၿဖစ္သူ ၀ကၠေနာ္က .............

ေအး .............
၀င္လာခိုင္းလိုက္ပါ။

               ထို႔ေနာက္ နန္းတြင္းတမန္ ၿဖစ္သူမွာ စည္းေ၀းခန္းတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာကာ ေသနာပတိ ၀ကၠေနာ္ အပါ အ၀င္ တပ္မွဴးၾကီး ေလာ္ဒီယာ ႏွင္႔ တၿခား တပ္မွဴးမ်ားအားလံုးကို အရိုေသၿပဳ လိုက္ ေလသည္။ ဆက္ရ်္ နန္းတြင္းတမန္က .........

ေသနာပတိ ........
ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး အမိန္႔စာ ၿပန္ေပးရန္အတြက္
ေရာက္ရွိလာရၿခင္း ၿဖစ္ပါတယ္။
အမိန္႔စာကို ၿပန္ဆိုခြင္႔ ေပးေတာ္မူပါ။

               ထို႔ေနာက္ အစည္းေ၀းခန္းတြင္းရွိ လူမ်ားအားလံုးသည္ အရိုေသၿပဳေသာ အမူရာၿဖင္႔ အမိန္႔စာကို လက္ခံရန္ ၿပင္ဆင္လိုက္ ၾကေလသည္။ ထိုအခါ တမန္ၿဖစ္သူက ခတ္ႏွိပ္ထားေသာ ခ်ိတ္ၿပားႏွင္႔ ၾကိဳးတို႔ကို ေၿဖလိုက္ၿပီး ပိုးပိတ္ေပၚ တြင္ ေရႊေရာင္စာလံုးၿဖင္႔ ေရးသားထားေသာ အမိန္႔စာကို ဖတ္ေလသည္။

ေနမင္းကဲ႔သို႔ေသာ ဘုန္းတန္ခုိးၿဖင္႔
ၿပည္႔ၿဖဳိးေတာ္မူေသာ ယုဒီပႏိုင္ငံ၏
ရွင္ဘုရင္ၿဖစ္ေသာ ကၽြႏု္ပ္သည္
ထူးခြ်န္ထက္ၿမက္ေသာ သူရဲေကာင္းတုိ႔ကို
ခ်ီးၿမွင္႔ ေၿမွာက္စားေလ႔ ရွိသည္႔အတိုင္း
တိုက္ပြဲမ်ားစတင္ခ်ိန္မွ စရ်္
ထူးခြ်န္စြာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ေသာ
တပ္မွဴးၾကီး ေလာ္ဒီယာ အား
တပ္မွဴးၾကီး အဆင္႔မွ ေနရ်္
ေရႊဓါးကိုင္ စစ္သူၾကီး အဆင္႔သို႔
ယေန႔မွစရ်္ တိုးၿမွင္႔တာ၀န္ အပ္ႏွင္းလိုက္သည္။
သို႔ပါရ်္ ေရႊဓါးကိုင္ စစ္သူၾကီး ေလာ္ဒီယာ သည္
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္မွ စရ်္
စစ္သူၾကီးတို႔၏ ခံစားပိုင္ခြင္႔ အသီးသီးႏွင္႔
လုပ္ပိုင္ခြင္႔ အသီးသီးကို ရရွိေစရမည္။
၄င္းအၿပင္ နန္းတြင္းသို႔လည္း မည္႔သည္႔
အခ်ိန္အခါတြင္မဆို အစစ္ေဆးမရွိ
၀င္ထြက္ သြားလာခြင္႔ ရွိေစရမည္။
ရာထူးအား အေဆာင္ေယာင္ႏွင္႔တကြ
အပ္ႏွင္းလိုက္သည္။

အမိန္႔ေတာ္...............

                      ထိုကဲ႔သို႔ အမိန္႔ေတာ္ကို တမန္သည္ ဖတ္ၿပီးသည္႔ေနာက္ အစည္းေ၀းခန္းမ တြင္းရွိ လူမ်ားအားလံုးက.........

ေက်းဇူးၾကီးၿမတ္ လွပါတယ္
အရွင္မင္းၾကီး ...........

                      ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ႔ ေရႊဓါးကိုင္ စစ္သူၾကီး ၿဖစ္သြားသူ ေလာ္ဒီယာ သည္ အမိန္႔စာ လိပ္ကို လက္ခံလိုက္ ၿပီး တမန္က ေလာ္ဒီယာအား စစ္သူၾကီးမ်ား ၀တ္ဆင္ရေသာ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာ မ်ား၊ ေရႊဓါးႏွင္႔ တကြ တံဆိပ္ၿပားတို႔ကို အပ္ႏွင္းေလသည္။ တမန္သည္ အေဆာင္ေယာင္မ်ား အား လံုး ကို တစ္ခုၿခင္းစီ ေပးအပ္ၿပီးေနာက္ ေသနာပတိ ၀ကၠေနာ္ နွင္႔ တကြ စစ္သူၾကီး ေလာ္ဒီယာ အပါ အ၀င္ က်န္တပ္မွဴးတုိ႔အား အရိုေသၿပဳလွ်က္ စည္းေ၀းခန္းအတြင္းမွ ၿပန္လည္ ထြက္ခြာ သြားေလ သည္။


***********************************************


                            နံနက္မြန္းတည္႔ခ်ိန္မွစကာ ကတို႔ဆိပ္မွ တဆင္႔ မယ္ခ တုိ႔သံုးေယာက္သည္ ခရီး ႏွင္ခဲ႔ေလရာ ညေန ေန၀င္ရီတေရာ အခ်ိန္၌ ရြာငယ္ေလး တစ္ရြာသို႔ ေရာက္ရွိၾကေလသည္။ မယ္ခ တို႔သည္ ထိုရြာငယ္ေလးရွိ ေစ်းတန္းေလး တစ္ခု အနီးရွိ ဆိုင္တစ္ဆိုင္သို႔၀င္ကာ ညစာ တုိ႔ကို မွာယူ စားေသာၾကေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဆုိင္ရွင္အား ဘိုးေခါင္းၿဖဴမွ က်သင္႔ ေငြတို႔ကို ရွင္းေပးၿပီး   ေနာက္ .............

ဆိုင္ရွင္ .........
ဒီ ရြာမွာ ေတာင္ေပၚေဆးဆရာၾကီး
ဆိုတာ ရွိလားဗ်။

ဟုတ္ကဲ႔ ။
ရွိပါတယ္။
ရြာေတာင္ပိုင္းကိုသြားၿပီး
ေတာင္ေပၚလမ္းေလးအတိုင္း
ဆက္တက္သြားရင္
ေဆးဆရာၾကီးဆီကို ေရာက္ပါတယ္။

ဟုတ္ကဲ႔ဗ်ာ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

                      
                       ဆိုင္ရွင္သည္ ေၿပာဆိုၿပီးေနာက္ က်သင္႔ေငြတို႔ကို ယူကာ စားပြဲေပၚရွိ စားၿပီးသား ပန္းကန္ တို႔ကို သိမ္း ဆည္းကာ ၿပန္လည္ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ စားပြဲ၌ က်န္ေနခဲ႔ေသာ မယ္ခ တို႔သံုးေယာက္သည္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ ေယာက္ ၾကည္႔ကာ ၿပိဳင္တူ ထရပ္လိုက္ေလသည္။ မယ္ခ သည္ ထိုင္ရာမွ ထလိုက္ရာ ေခါင္းထဲ၌ ေ၀ခနဲ တစ္ခ်က္ ၿဖစ္သြား ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ထိုင္ခံု ၌ ၿပန္ထိုင္လုိက္ရ ေလသည္။ မယ္ၿမ ႏွင္႔ ဘိုးေခါင္းၿဖဴတုိ႔သည္ မယ္ခ ကို စိုးရိမ္ သြားၾကေလ သည္။ အေၾကာင္းမွာ ကတို႔ဆိပ္ကေန ခရီးႏွင္ရာ တစ္ေန႔လံုးတြင္ လွည္း ကို ေရာင္းထားခဲ႔ရသည္မို႔ မယ္ခ သည္ ၿမင္းစီး လိုက္ပါခဲ႔ရသၿဖင္႔ ကိုယ္တြင္း၌ ရွိေနေသာ အဆိပ္တို႔မွာ ပိုရ်္ ၿပန္႔ႏွံ႕ ေနမည္ မွာ ေသခ်ာသေလာက္ ၿဖစ္ေနေပလိမ္႔မည္။ ထို႔ ေၾကာင္႔ မယ္ၿမ ႏွင္႔ ဘိုးေခါင္းၿဖဴ သည္ စိုးရိမ္ ေနၾက ၿခင္း လည္း ၿဖစ္ေလသည္။ မယ္ၿမက ..........

အမ ...........
အဆင္ေၿပရဲ႔လား
ဘယ္လိုေနေသးလဲ။

အင္း ...........
ရပါတယ္။
တစ္ခ်က္ မူးသြားတာပါ။
ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး။

                        မယ္ခ သည္ စကားဆံုးေလေတာ႔ ထိုင္ရာမွ ရပ္လိုက္ၿပီး .........

သြားၾကရေအာင္။

                        ဟု ဆိုေလရာ သံုးေယာက္သားသည္ ဆိုင္အတြင္းမွ ထြက္ခြာ လာခဲ႔ၾကေလသည္။ မယ္ခတို႔သည္  ရြာ ေတာင္ပိုင္းရွိ ေတာင္ေပၚလမ္းေလးအတိုင္း တက္လာၾကရာ သိပ္မၾကာမီ အခ်ိန္ တြင္ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚ၌ တည္ေဆာက္ ထားေသာ အိမ္ေလး တစ္လံုးကို ေတြ႔ၿမင္ ရေလ သည္။ ထုိ အိမ္ေလးသည္ သပ္ရပ္စြာ ၀န္းၿခံ ခတ္ထားၿပီး ေတာင္ကုန္းေလး ေပၚ၌ တိတ္ဆိတ္စြာ တည္ရွိ ေနေလသည္။ အခ်ိန္အားၿဖင္႔ ေမွာင္စပ်ဳိးခ်ိန္ ၿဖစ္ေနသၿဖင္႔ ထို အိမ္ေလးဆီမွ မီးေရာင္ပ်ပ် ထြန္းညွိ ထားသည္ကိုလည္း ေတြ႔ၿမင္ရေလသည္။ မယ္ခ တုိ႔သည္ လမ္းအတိုင္း ဆက္တက္လာခဲ႔ၾကရာ ၿခံ၀င္းေလးနား သို႔ အေရာက္တြင္ ............

ဗ်ဳိ႔.............
အိမ္ရွင္တုိ႔ ........ အိမ္ရွင္တုိ႔............

                       ဘိုးေခါင္းၿဖဴမွ လွမ္းေအာ္လိုက္ၿခင္း ၿဖစ္ေလသည္။ ထိုသို႔ လွမ္းေအာ္ေခၚေသာ္လည္း ၿပန္ထူးသံ တစ္ စံုတရာကိုမွ် မၾကားရေခ်။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဘိုးေခါင္းၿဖဴက ထပ္မံ ေအာ္ေခၚ လိုက္ေလ သည္။

အိမ္ရွင္တို႔ .......... အိမ္ရွင္တုိ႔ .........
ေဆးဆရာ ၾကီး ရွိလားဗ်ဳိ႔။

                        ဒုတိယ အၾကိမ္ ထပ္မံ ေအာ္ေခၚေသာ္လည္း ယခင္ အတိုင္းပင္ ၿပန္ထူးသံ မၾကား ရေခ်။ ထို႔ေၾကာင္႔ မယ္ၿမ သည္ စိတ္မရွည္ေတာ႔ပဲ ၿခံ၀င္းတံခါးကို ရိုက္ခ်ဳိး ဖြင္႔ လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ၿခံတြင္းသို႔ လွမ္း၀င္လိုက္ေလရာ .........

ဟိတ္ ........
ရပ္စမ္း။ ဘယ္သူေတြလဲ။
က်ဳပ္ ၿခံထဲကို ဘာလို႔ က်ဴးေက်ာ္လာရ တုန္းကြ။

                         အသံရဲ႔ အဆံုးသတ္နဲ႔အတူ လူရြယ္တစ္ဦးသည္ အိမ္၏ ေဘးအေဆာင္ဘက္ဆီမွ ေနရ်္ ဂြ်မ္းပစ္ကာ ထြက္ေပၚလာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘာစကားမွ ဆက္မေၿပာပဲ စတင္တိုက္ခိုက္ ေတာ႔ ေလသည္။ မယ္ၿမ ကလည္း ထို လူရြယ္၏ တိုက္ခိုက္မႈကို ေရွာင္တိမ္းရင္း ၿပန္လည္ တိုက္ခိုက္ ေလသည္။ ထိုသို႔ တိုက္ခိုက္ေနသည္ကို ဘိုးေခါင္းၿဖဴက ၀င္တိုက္မည္ၿပဳရာ ေဘး၌ ရွိေနေသာ မယ္ခ က ဘိုးေခါင္းၿဖဴအား တားလိုက္ေလသည္။

အဘ ...........
မ၀င္နဲ႔ အံုး။

                        မယ္ၿမ ႏွင္႔ လူရြယ္ သည္ တိုက္ခိုက္မႈကို ရပ္တန္႔ၿခင္းမရွိပဲ ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ေန ၾကေလသည္။ လူရြယ္မွာ ေခသူမဟုတ္သၿဖင္႔ မယ္ၿမ သည္ သတိထားကာ တိုက္ခိုက္ေနရသည္။ လူရြယ္ရဲ႔ တိုက္ကြက္မ်ားသည္ လ်င္ၿမန္ လွၿပီး တိုက္ခုိက္ပံုမွာလည္း ပစ္မွတ္ကို တိက်မႈရွိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင္႔အမွ် မယ္ၿမ နိမ္႔သလို ၿဖစ္ ေနေလသည္။ ဘိုးေခါင္းၿဖဴမွာ ရပ္ၾကည္႔ ေနရင္းက အားမလို အားမရ ၿဖစ္ေနၿပီး မယ္ခ အား .............

သမီး ............
လူရြယ္ရဲ႔ အဆင္႔က မနိမ္႔ဘူး။
မယ္ၿမ ဒဏ္ရာ ရသြားႏိုင္တယ္။

ေနပါအံုး ။ အဘ .......
ေစာင္႔ၾကည္႔ လိုက္ပါအံုး။

                         မယ္ခသည္ ဘိုးေခါင္းၿဖဴအား ထိုသုိ႔ ေၿပာဆိုၿပီးေနာက္ ေခါင္းထဲ၌ မူးေ၀ေ၀ ၿပန္ၿဖစ္ လာေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ မယ္ၿမ ႏွင္႔ လူရြယ္၏ တိုက္ခိုက္မႈ ၿမင္ကြင္းကို ၾကည္႔ေနရင္းကပင္ ၿမင္ ကြင္းမွာ ေ၀၀ါးလာခဲ႔ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မယ္ခ သည္ ၿမင္ကြင္းကို သဲကြဲ စြာ မၿမင္ရေတာ႔ပဲ မ်က္၀န္းထဲ၌ ေမွာင္မဲလာကာ ေမ႔လဲက်သြားေလမည္ အၿပဳ ေဘး၌ ရပ္ေန ေသာ ဘိုးေခါင္းၿဖဴက မယ္ခ အား လွမ္းဆြဲထားလိုက္ေလရာ မယ္ခ သည္ ေၿမေပၚသို႔ လဲက်မသြားပဲ ဘိုးေခါင္းၿဖဴ ဘက္သို႔ ယိုင္က်သြားေလသည္။

                         မယ္ၿမ ႏွင္႔ လူရြယ္မွာ ထို အၿဖစ္ကို မသိမၿမင္ ၾကေသးပဲ ဆက္လက္ တိုက္ခိုက္လွ်က္ ရွိေနၾကသည္။ ထိုသို႔ တုိက္ခိုက္ ေနစဥ္ သူတို႔ ႏွစ္ဦးၾကားသို႔ အဘိုးအို တစ္ဦးသည္ တုတ္ရွည္ တစ္ေခ်ာင္း ကို ကိုင္ေဆာင္လွ်က္ ထပ္မံ၀င္ လာၿပီး တိုက္ခိုက္ေနေသာ မယ္ၿမ ႏွင္႔ လူရြယ္အား လူခြဲ လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ........

ေတာ္ၿပီ..........
ရပ္လိုက္ၾကေတာ႔.............
မင္း ဘာလို႔ တိုက္ခိုက္ေနတာလဲ။

                        အဘိုးအိုက လူရြယ္အား ေမးလိုက္ၿခင္းပင္ ၿဖစ္ေလရာ လူရြယ္က ..........

အဘ ..........
သူတို႔က ၿခံထဲကို
တံခါးရိုက္ခ်ဳိးၿပီး ၀င္လာၾကတာ။
ဒါမို႔ တိုက္ တာပါ။

                       လူရြယ္ ရဲ႔ စကားဆံုးေတာ႔ မယ္ၿမ က ............

ရွင္ နားေလးေနတာလား။
ဒီေလာက္ေအာ္ ေခၚေနတာကို
မၾကားဘူးလား။

ကဲ ကဲ ..........
ေတာ္ၾကေတာ႔..........
တူမၾကီး ေၿပာပါအံုး ......
ဘာကိစၥ ရွိလို႔တုန္း။

                         အဘိုးအိုမွ မယ္ၿမ အားေမးလိုက္ၿခင္းပင္ ၿဖစ္ေလသည္။ ထိုအခါ မယ္ၿမ က အဘိုးအိုအား .......

ဒီလိုပါ အဘ .......
အဆိပ္မိထားတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ပါလာလို႔ပါ။
ေဆးကုသခ်င္လို႔ပါ။
အၿပင္ကေန ေအာ္ေခၚေနတာ
မၾကားတာနဲ႔ စိတ္္မရွည္ပဲ
တံခါးကို ရိုက္ဖြင္႔ လိုက္တာပါ။
အဲ႔ဒီအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။

                         မယ္ၿမ ရဲ႔ စကားဆံုးေတာ႔ အဘိုးအို က လူရြယ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔လိုက္ၿပီး ........

သူတို႔ကို အထဲေခၚသြားလိုက္။

ဟုတ္ကဲ႔ပါ အဘ။

                         လူရြယ္သည္ အဘိုးအိုအား ထိုသုိ႔ ေၿပာလုိက္ၿပီး ေရွ႔မွ ထြက္ခြာ သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္တံခါး ၀၌ ရပ္ေနလိုက္ေလသည္။ ဘိုးေခါင္းၿဖဴ က သတိေမ႔ေနေသာ မယ္ခကို ေပြ႔ထူရင္း မယ္ၿမ နဲ႔အတူ အိမ္တြင္းသို႔ သံုးေယာက္ သား လွမ္း၀င္လိုက္ၾကေလသည္။ အိမ္ အ၀ အေရာက္တြင္ မယ္ၿမ သည္ လူရြယ္အား တစ္ခ်က္ၾကည္႔လိုက္ၿပီး မေက်မနပ္ အမူရာၿဖင္႔ မ်က္ ေစာင္း တစ္ခ်က္ထိုးကာ အိမ္တြင္းသို႔ ၀င္သြား လိုက္ေလသည္။

( ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္။ )




                                 

September 26, 2011

ငါ႔ ေသြး ငါ႔ ေၿမ ငါ႔ အရည္ေသြး။ အပိုင္း ( 13 )



အခန္း ( 13 )


ကြ်ိ ........... ကြ်ိ ........... ကြ်ိ ............. က်လိ .............


                 သစ္ပင္ေပၚမွ ေက်းငွက္မ်ား၏ အသံေၾကာင္႔ မယ္ခ တစ္ေယာက္ အိပ္ရာမွ ႏိုးလာခဲ႔ ေလ သည္။ မ်က္လံုးကို ဖြင္႔ လိုက္လွ်င္ပဲ ေနမင္းရဲ႔ လင္းေရာင္ၿခည္တို႔က မ်က္၀န္းထဲသို႔ က်ေရာက္ လာ ေလသည္။ မယ္ခ သည္ ႏိုးသည္ဟု ဆိုလွ်င္ပင္ ပတ္၀န္းက်င္ကို တစ္ခ်က္ အကဲခတ္ၾကည္႔လိုက္ေလ ရာ ညက သစ္ကိုင္းေၿခာက္မ်ားၿဖင္႔ ဖိုထားခဲ႔ေသာ မီးဖို သည္လည္း ေလာင္စာမ်ားကုန္လ်က္ အေငြ႔ ခပ္ယဲ႔ယဲ႔သာ က်န္ရွိေလေတာ႔သည္။

                 မယ္ခ သည္ အိပ္ရာမွ ထလိုက္ၿပီး စမ္းေခ်ာင္းေလးဆီသို႔ သြားကာ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ကိုယ္ လက္ သန္႔စင္ လိုက္ ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ၿမင္းမ်ားရွိရာ ေနရာကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔လိုက္ေလရာ ၿမင္း မ်ားက မနက္ခင္းနဲ႔အတူ သူမ ကို ၾကိဳဆိုလ်က္ ရွိေနေပသည္။ ထို႔ေနာက္ မယ္ခသည္ မယ္ၿမ ႏွင္႔ ဘိုးေခါင္းၿဖဴ အား ႏႈိးလိုက္ၿပီး ခရီးဆက္ဖို႔ ၿပင္ဆင္ခုိင္းလိုက္ေလသည္။

                 သိပ္မၾကာမီ အခ်ိန္တြင္ မယ္ခ တုိ႔သံုးေယာက္သည္ ခရီးထြက္ရန္ အသင္႔ ၿဖစ္ေနသၿဖင္႔ ခရီးစဥ္ကို ေစာစီး စြာပင္ စတင္လိုက္ၾကေလသည္။ သူတုိ႔ သံုးဦး ထြက္ခြာလာရာ ေနရာမွာေတာ႔ ညက တိုက္ခိုက္သတ္ၿဖတ္ခဲ႔ေသာ လူေသ ေကာင္အေလာင္းမ်ားအား ညတြင္းကပင္ ရွင္းထားၾက သည္ မို႔ ထင္းမီးဖိုမွ ၿပာ မ်ားသာလွ်င္ က်န္ရစ္ ေနခဲ႔ေလသည္။

                 မယ္ခ တို႔သံုးေယာက္သည္ ေန႔၀က္စာမွ် ခရီးႏွင္လာခဲ႔ေလရာ တံငါ ရြာေလးတစ္ရြာသို႔ ေရာက္ရွိၾကေလ သည္။ ထို တံငါ ရြာေလးမွာ သိပ္မၾကီးလွေသာ္လည္း မေသးလွေခ်။ အေၾကာင္းမွာ ကုန္သည္လွည္းတို႔ သြားလာရာ လမ္း ေပၚတြင္ တည္ရွိသည္ကာ တစ္ေၾကာင္း၊ ရြာ အၿပင္ဘက္၌ စီးဆင္းေနေသာ ၿမစ္မွ ငါးမ်ား လိႈင္လိႈင္ ရေနသည္ကတစ္ ေၾကာင္း ၊ ၿမစ္ေၾကာင္းမွေနရ်္ ပတ္၀န္း က်င္ ေနရာမ်ားမွ ကုန္၀ယ္သူတို႔ လာေရာက္တက္သည္က တစ္ေၾကာင္း တို႔ေၾကာင္႔ ထိုရြာေလးမွာ အနည္းငယ္ စည္ကားရ်္ ေနေလသည္။

                  မယ္ခ တို႔ သံုးေယာက္သည္ ထိုရြာေလးသို႔ ေရာက္လွ်င္ အစားေသာက္မ်ား ေရာင္းခ် ေသာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ သို႔ ၀င္လိုက္ေလသည္။ ထို ဆိုင္ေလးမွာ သိပ္မက်ယ္လွေသာ္လည္း အဆင္ေၿပ စြာ ေတာ႔ စားေသာက္ႏိုင္ေလသည္။ မယ္ခ တို႔ သံုးေယာက္သည္ ဆိုင္တြင္း၌ ၀င္ထိုင္ၿပီးသည္ႏွင္႔ ဆိုင္ရွင္က ............

အမေလးတို႔
ဘာမ်ား သံုးေဆာင္ၾကမလဲဗ်။

မနက္စာ တစ္ခုခု ၿပင္ေပးပါ။
သံုးေယာက္စာ အတြက္ပါ။

                  မယ္ခ ရဲ႔ စကားဆံုးေတာ႔ ဆိုင္ရွင္သည္ ေခါင္းညိတ္ၿပကာ စားစရာမ်ားကို သြားၿပင္ေလ သည္။ သိပ္မၾကာမီ အခ်ိန္တြင္ စားစရာမ်ားကို လာခ်ေပးရာ မယ္ခ တုိ႔သံုးေယာက္သည္ တက္တက္ စင္ ေအာင္ စားပစ္လိုက္ၾကေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘိုးေခါင္းၿဖဴက .............

ဆိုင္ရွင္ .........
ခဏေလာက္ပါ။
ေမးစရာ ရွိလို႔ပါ။

                  ဘိုးေခါင္းၿဖဴရဲ႔ လွမ္းေခၚသံ ေနာက္တြင္ ဆိုင္ရွင္မွာ စားပြဲနားသို႔ ေရာက္ရွိလာေလရာ ဘိုးေခါင္းၿဖဴက .....

ဆိုင္ရွင္ ........
ဒီနယ္ဘက္မွာ
ေတာင္ေပၚေဆးဆရာၾကီးတစ္ဦး
ရွိတယ္လို႔ ၾကားမိတယ္။
အဲ႔ဒီ ေဆးဆရာၾကီးဆီကို
ဘယ္လမ္းက သြားရလဲ
သိလားဗ်။

ဟုတ္ကဲ႔ ..........
ေဆးဆရာၾကီးကို သိတာေပါ႔ဗ်ာ။
က်ဳပ္ သမီးေလး ေနမေကာင္းတုန္းက
က်ဳပ္ သြားၿပတာ တစ္ရက္အတြင္း
ေနေကာင္းသြားတာ။
ေနာင္ၾကီးတုိ႔ သူ႔ဆီကို သြားခ်င္ရင္
ရြာ ေနာက္ပိုင္းကို ထြက္လိုက္ဗ်ာ။
အဲ႔မွာ ကတို႔ တစ္စီးရွိလိမ္႔မယ္။
အဲ႔ဒီ ကတို႔ နဲ႔ ဟိုဘက္ကမ္းကို
ကူးသြားၿပီး လွည္းလမ္းအတိုင္း ဆက္သြားရင္
တစ္ရက္ အၾကာမွာ ေရာက္ပါလိမ္႔မယ္။
အဲ႔ ...... ဒါေပမယ္႔........
ကတို႔က ေသးတယ္ဗ်။
ေနာင္ၾကီးတုိ႔ လွည္းကို တင္ႏိုင္မယ္
မထင္ဘူးဗ်။

ေဟ..............
ဟုတ္လား။
ဒါဆုိ ကုန္သည္လွည္းေတြက်
ဘယ္လို သြားတုန္းဗ်။

သူတို႔လွည္းေတြက
ဒီ ဆိပ္ကေန မၿဖတ္ၾကဘူးဗ်
အထက္ဘက္ ဆိပ္ကေန ကူးၾကတာ။
အဲ႔ဒီဆိပ္ကို သြားရင္ တစ္ရက္ၾကာတယ္။
ေနာင္ၾကီးတုိ႔ အေရးမၾကီးဘူးဆိုရင္ေတာ႔
အထက္ကေန ကူးေပါ႔။

                     ဆိုင္ရွင္ရဲ႔ စကားဆံုးေလေတာ႔ မယ္ခ က .............

ဒီ ရြာမွာ ဒီလွည္း ၀ယ္ႏိုင္မယ္႔လူ
ရွိ ႏိုင္မလား။

ဟုတ္ .......
ရွိေတာ႔ ရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ေစ်းေကာင္းေပးမွာ
မဟုတ္ဘူးဗ်။

ရပါတယ္။
အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။

                     ထို႔ေနာက္ မယ္ခသည္ ဘိုးေခါင္းၿဖဴအား မ်က္ရိပ္ၿပလိုက္ေလရာ ဘိုးေခါင္းၿဖဴက စား ေသာက္ဆို္င္ ပိုင္ရွင္ရဲ႔ ကူညီမႈၿဖင္႔ လွည္းကို ထုိရြာ၌ပင္ ေရာင္းခ်လိုက္ၿပီး ၿမင္းမ်ားကို ခရီးဆက္ရန္ အသင္႔ ၿပင္ထားလိုက္ေလသည္။

                      သုိ႔ၿဖင္႔ ထိုေန႔ ေနမြန္းတည္႔ခ်ိန္၌ မယ္ခ တုိ႔သံုးေယာက္သည္ ဆိုင္ရွင္အား စားထား သမွ် က်သင္႔ေငြ တုိ႔ကို ေပးကာ မိမိတို႔ရဲ႔ ခရီးစဥ္ကို ဆက္လိုက္ေလသည္။ ေလွ ဆိပ္သို႔ ေရာက္ေလ ေသာ္ ကတို႔သမားမရွိရ်္ ေခတၱမွ် ေစာင္႔ လိုက္ၿပီး ကတို႔ လာေလေသာ္ ဟိုဘက္ကမ္းသို႔ ကူးကာ ခရီးစဥ္ကို ဆက္လက္ထြက္ခြာ လာခဲ႔ၾကေလသည္။


( ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္။)



September 25, 2011

ငါ႔ ေသြး ငါ႔ ေၿမ ငါ႔ အရည္ေသြး။ အပိုင္း ( 12 )


အခန္း ( 12 )

                 
                     ေကာင္းကင္ယံ ၌ တိမ္မ်ားကင္စင္လ်က္ ေနမင္းၾကီးရဲ႔ ၿပင္းရွရွ အပူရွိ္န္ေအာက္တြင္ ဖုန္ တေထာင္းေထာင္း ထေနေသာ လြင္တီးေခါင္ငယ္ တစ္ခု၌ ကုန္တင္ၿမင္းလွည္း တစ္စင္း တေရြ႔ ေရြ႔ ႏွင္႔ ခရီး ဆက္လွ်က္ ရွိေနေပသည္။ အေရွ႔ ဘက္မွာ ေနရ်္ ကုန္အၿပည္႔တင္ထားေသာ လွည္းကို ဆြဲသြားေနေသာ ၿမင္းႏွစ္ေကာင္မွာလည္း ေနမင္းရဲ႔ အပူရွိန္ေၾကာင္႔ ေမာ ပန္းေနသလို ရွိေနၾက ေသာ္လည္း လွည္းေမာင္းလာသူ အဘိုးအိုမွာ မည္႔သည္႔ အေၾကာင္းရာကိုမွ ဂရုစိုက္ဟန္မရွိပဲ မိမိ လိုရာ ခရီးကိုသာ ေရာက္ရွိရန္ အာရံု စိုက္ထားပံု ရေလသည္။

                    ထို ကုန္တင္ ၿမင္းလွည္းသည္ ဖုန္ထူေသာ လြင္ၿပင္ငယ္ကို ေက်ာ္ၿဖတ္ၿပီးေနာက္ အနည္း ငယ္စိမ္းစုိေသာ စားက်က္ေၿမမ်ားကို ၿဖတ္သန္းကာ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေခ်ာင္းငယ္ေလး တစ္ခု အနီး သို႔ ေရာက္ရွိ သြားေလသည္။ ထို ေခ်ာင္းငယ္ ေလး၏  ေရမွာ ၾကည္လင္ေအးၿမ လ်က္ရွိေနၿပီး ေခ်ာင္း ၏ အနက္မွာလည္း ဒူူးေက်ာ္ရံု သာရွိသၿဖင္႔ ေခ်ာင္းၿဖတ္ တံတားထိုးထားၿခင္းမ်ဳိးလည္း မရွိေပ။

                     လွည္းေမာင္းလာသူ အဘိုးအိုမွာ သူ၏ လွည္းအား ေခ်ာင္းစပ္အေရာက္တြင္ ေခတၱမွ် ရပ္လိုက္ၿပီး လွည္း ေပၚမွ ဆင္းကာ ေခ်ာင္းေရ ၿဖင္႔ ပင္ပန္းမႈတို႔ကို ေၿပေပ်ာက္ေစရန္ ကိုယ္လက္ သန္႔စင္ လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ၏ ၿမင္း တို႔ကိုလည္း ေရ ၀ ေအာင္ တိုက္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္တဖန္ လွည္းေပၚသို႔ တက္ကာ ေခ်ာင္းငယ္ေလးအား ကန္႔လန္႔ ၿဖတ္လွ်က္ ၿမင္းလွည္း ကိုေမာင္းကာ သူ၏ ခရီးစဥ္ကို ဆက္လက္ထြက္ခြာ လာခဲ႔ေလသည္။

                     ထို ကုန္တင္ၿမင္းလွည္းသည္ ေခ်ာင္းငယ္ကို ၿဖတ္ၿပီး တစ္ဖက္ကမ္းရွိ လမ္းအတိုင္း ဆက္လက္ ေမာင္း ထြက္လာခဲ႔ေလရာ ေန႔၀က္စာမွ် ခရီးႏွင္ေလၿပီးလွ်င္ လွည္းလမ္းဆံု တစ္ခုသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ႔ေလသည္။ ထို လွည္းလမ္းဆံု ၌ လမ္း အမွတ္သားၿပ ေက်ာက္စာတစ္ခုကို စိုက္ထူ ထားေလရာ လွည္းေမာင္းလာသူ အဘိုးအိုမွာ ထို ေက်ာက္စာခ်ပ္ ေပၚ ရွိ စာတို႔ကို အေသခ်ာ ဖတ္ လိုက္ကာ လာဆံုေသာ လမ္းေလးထဲသို႔ သူ၏ လွည္းကို ေမာင္း၀င္ သြားလိုက္ေလသည္။ ထိုသို႔ ေမာင္း ၀င္လာခဲ႔ေလရာ မ်ားမၾကာမီ အခ်ိန္တစ္ခုတြင္ စိုက္ခင္းစမ္းမ်ား ၿပည္႔ႏွက္ေနေသာ ရြာငယ္ ေလးတစ္ရြာသို႔ ေရာက္ ရွိလာခဲ႔ေလသည္။

                      အဘိုးအိုမွာ ထို ရြာေလးတြင္းသို႔ လွည္း ကို ေမာင္း၀င္လာခဲ႔ၿပီး ေနထိုင္သူ ရြာသူရြာ သားမ်ားကို အကဲ ခတ္ၾကည္႔ေလရာ ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္မႈ ရွိၾကပံုကို ေတြ႔ၿမင္ရၿပီး စိတ္တြင္ ၾကည္ႏူး မိေလသည္။ ထို ရြာငယ္ေလးမွာ အေနာက္ဘက္တြင္ ကုန္းၿပင္ၿမင္႔ တစ္ခုက ကာရံထားၿပီး ကုန္းၿပင္ ၿမင္႔ ရဲ႔ အဆံုး လြင္ၿပင္ေပၚ၌ တည္ရွိေနသၿဖင္႔ ေၿမၾသဇာ ေကာင္းမြန္ပံုကိုလည္း ထို ရြာ၌ စိုက္ပ်ဳိး ထားေသာ စိုက္ခင္းမ်ားက သက္ေသ ခံလွ်က္ ရွိၾကေလသည္။ အဘိုးအို သည္ လွည္းကို ရြာလမ္း အတိုင္း ေမာင္း၀င္လာခဲ႔ၿပီးေနာက္ ရြာ အလယ္ပိုင္း မက်တက် ေနရာရွိ သပ္ရပ္စြာ ၀င္းၿခံခတ္ထား ေသာ အိမ္တစ္လံုးေရွ႔တြင္ ရပ္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လွည္းေပၚမွ ဆင္းကာ အိမ္တြင္းရွိ အိမ္ရွင္ တုိ႔အား လွမ္းေခၚလိုက္ ေလသည္။

ဗ်ဳိးးးးးးးးးးးးးးးးး
အိမ္ရွင္တို႔ ...... အိမ္ရွင္တို႔ ။

                      အဘိုးအို၏ ေအာ္ေခၚသံေၾကာင္႔ အိမ္ထဲမွ အသက္ ( 20 ) ၀န္းက်င္ရွိ လူရြယ္ေလး တစ္ဦး ထြက္လာၿပီး

ဦးေလးၾကီး ........
ဘယ္သူနဲ႔မ်ား ေတြ႔ခ်င္လို႔တုန္းဗ်

ငါ ဆာဂ်န္းနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္လို႔ကြာ။
ဒါ သူ႔ အိမ္ မဟုတ္လားကြ။

ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ။
အဘ က ယာ ထဲကို သြားပါတယ္။
က်ဳပ္ သြားေခၚေပးပါ႔မယ္။
အထဲမွာ လက္ဖက္ရည္း ၾကမ္း
ေသာက္ရင္း ေစာင္႔ေနေပးပါဗ်ာ။

                       ေၿပာေၿပာဆိုဆိုပင္ လူရြယ္သည္ အဘိုးအိုအား ၿခံ တြင္းသို႔ ေခၚလိုက္ၿပီး အိမ္ေရွ႔ မနီး မေ၀းတြင္ရွိေသာ ကြပ္ပစ္ တစ္ခုေပၚတြင္ ေနရာေပးကာ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း ကရားႏွင္႔ ခြက္ တို႔ကို ခ်ေပး ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ .......

ဦးေလး ..........
အေမာေၿဖပါအံုးဗ်ာ။
က်ဳပ္ အဘ ကို သြားေခၚေခ်အံုးမယ္ဗ်ာ။

                      လူရြယ္မွာ အဘိုးအိုအား ေၿပာဆိုၿပီးသည္ ေနာက္ ၿခံထဲမွေနရ်္ ထြက္ခြာ သြားေလ သည္။ လူရြယ္ထြက္ ခြာ သြားၿပီးေနာက္ အဘိုးအိုသည္ ကြပ္ပစ္၌ ထုိင္ေနရင္း ၿခံထဲသို႔ ေ၀ွ႔၀ိုက္ ၾကည္႔လိုက္ေလရာ ၿခံတြင္း၌ သီးပင္စားပင္မ်ား စံုလင္စြာ စိုက္ပ်ဳိးထားသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အဘိုးအိုသည္ လက္ဖက္ရည္ ၾကမ္း အနည္းငယ္ ထိုင္ေသာက္ ေနၿပီးေနာက္ အခ်ိန္ သိပ္မၾကာမီတြင္ ရြာ ၀င္ လမ္းအတိုင္း ေပါက္ခြ်န္းတစ္ခုကို ထမ္းလွ်က္ လူတစ္ဦးသည္ ေစာန လူရြယ္ ေလးႏွင္႔ အတူ ေလွ်ာက္လွမ္းလာသည္ကို ေတ႔ြၿမင္ရေလသည္။

                      ထို လူမွာ အသက္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္နီးပါးခန္႔ ရွိေနၿပီး ကိုယ္၌ အကၤ်ီ ဗလာ ၿဖစ္ေနသၿဖင္႔ သူ၏ သန္မာက်စ္လ်စ္ေသာ ၾကြက္သားတည္ေဆာက္ပံုတို႔ကို အတိုင္းသား ၿမင္ေတြ႔ ရေလသည္။ ထို႔အၿပင္ ရင္ဘတ္ေအာက္နားဆီ မွေနရ်္ ၀မ္းဗိုက္ေနရာအထိ ရွိေနေသာ ဓါး ဒဏ္ရာ ေဟာင္း တစ္ခုကလည္း ထိုလူ၏ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇ၀င္ကို သက္ေသ ခံေနသလို ရွိေနေလသည္။

                       သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ တေၿဖးေၿဖးႏွင္႔ ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ႔ေလရာ ေနာက္ဆံုးတြင္ အဘိုးအို ထိုင္ေန ေသာ ၿခံ၀င္းေလးထဲသို႔ ၀င္လာခဲ႔ေလသည္။ ေပါက္ခြ်န္း ထမ္းလာေသာလူသည္ ၿခံထဲသို႔ ၀င္လာၿပီးေနာက္ ကြပ္ပစ္ ၌ ထိုင္ေနေသာ အဘိုးအိုအားၿမင္လွ်င္ အနည္းငယ္ မ်က္ေမွာင္ တစ္ခ်က္ ၾကွဳပ္လိုက္ၿပီး .........

ဟာ ........အစ္ကိုၾကီး
ဘယ္လိုေရာက္လာတာတုန္းဗ်။
က်ဳပ္ေတာ႔ ရြာမွာဆိုေတာ႔
ဧည္႔၀တ္မေက် ၿဖစ္ေတာ႔မွာပဲ။

                        ထို လူသည္ ထမ္းလာေသာ ေပါက္ခြ်န္းကို ပစ္ခ်ၿပီး ေၿပာဆိုလိုက္ၿခင္း ၿဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အဘိုးအိုက တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ၿပီး ........

က်ဳပ္ ေက်းလက္အရသာကို
မခံစားရတာ ၾကာလို႔
လာလည္တာပါကြာ။
ဟိုေရွ႔က ရပ္ထားတဲ႔
လွည္းေပၚမွာ မင္းအတြက္
လက္ေဆာင္ေတြ ယူလာတယ္။
သြားၾကည္႔ပါအံုး ဟ ။

                        အဘိုးအိုသည္ ကြပ္ပစ္မွထကာ ဆာဂ်န္းအား သူ၏ လွည္းဆီသို႔ ေခၚေဆာင္ သြားေလ သည္။ ထို႔ေနာက္ လွည္းကို ကာထားေသာ အမိုးတို႔ကို လွစ္ဟာ ၿပလိုက္ေလရာ လွည္းတြင္း၌ သပ္ရပ္ စြာ စီရီထားေသာ ေၿမ အိုးမ်ားကို ေတြ႔ရ ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လွည္းတြင္းမွ အိုးတစ္လံုးကို ထုတ္ယူ လိုက္ၿပီး ဆာဂ်န္းအား ေပးလိုက္ေလသည္။ ဆာဂ်န္းက လက္ ထဲ သို႔ ေရာက္လာေသာ ေၿမအိုးမွ ပိတ္ စည္းထားေသာ သေရၿပားကို ဖယ္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေၿမအိုးတြင္းရွိ အရာ အား အနံ႔ တစ္ခ်က္မွ် ရႈရိႈက္လိုက္ၿပီး ပါးစပ္၌ေတ႔ကာ တစ္က်ဳိက္ ေမာ႔ခ်လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ........

ဟား............
နန္းတြင္း အရက္ စစ္စစ္ပဲ
ဒီအရသာကို လွ်ာေပၚမတင္ရတာ
အေတာ္ၾကာေနၿပီဗ်ာ။

                        ေၿပာေၿပာဆိုဆိုပင္ ဆာဂ်န္းသည္ စကားအဆံုး၌ ေနာက္တစ္က်ဳိက္ ထပ္ေမာ႔ လိုက္ ေလ သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဘး၌ရွိေနေသာ သားၿဖစ္သူအား ...........

ကဲ .. လူေလး ............
ဒီ ဦးၾကီးအတြက္
အခန္းၿပင္ေပးပါအံုးကြ။
ၿပီးရင္ ညစာအတြက္ပါ
ေသခ်ာၿပင္ဆင္ကြာ။

ဟုတ္ကဲ႔ပါ အဘ။

                       လူရြယ္သည္ ေၿပာဆိုကာ အိမ္ထဲသို႔ ေလွ်ာက္၀င္သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အဘိုးအို သည္ သူ၏ ၿမင္း လွည္းအား ၿခံထဲသို႔ ေမာင္း၀င္လိုက္ေလသည္။ လွည္းအား ၿခံတြင္းသို႔ သြင္းၿပီး ေနာက္ လွည္းမွ ၿမင္းတို႔ကို ၿဖဳတ္ကာ အိမ္ ေနာက္ဘက္ရွိ ၿမင္းေဇာင္းဆီသို႔ သြားထားလိုက္ေလ သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ႔ လွည္းတြင္းမွ ေနာက္ထပ္ ေၿမအိုးတစ္လံုး ကို ထုတ္လုိက္ၿပီး ကြပ္ပစ္ ေပၚ၌ တင္ထားလိုက္ေလသည္။

*******************************************


                       ေကာင္းကင္ယံ ၌ ထြက္ေပၚေနေသာ စက္၀ိုင္းၿခမ္းပံု လ ၏ နေဘး၌ အရြယ္စံု ၾကယ္ ေလးတို႔ ၿမဴးတူး ေပ်ာ္ပါးလွ်က္ ရွိၾကသည္။ လူေၿခတိတ္ခ်ိန္ တိတ္ဆိတ္ခ်ိန္ ၿဖစ္သၿဖင္႔ ရြာတစ္ရြာလံုး ရွိ လူတုိ႔သည္လည္း အိပ္စက္ အနားယူ ေနၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္ ရြာအလယ္ပိုင္းရွိ အိမ္တစ္လံုး၌မူ ဆီမီးခြက္၏ အလင္းေရာင္သည္ ေတာက္ပလွ်က္ ရွိေနေပ သည္။ အေၾကာင္းမွာမူ ဆာဂ်န္းတို႔ သား အဖ ႏွင္႔ ဧည္႔သည္ အဘိုးအိုတို႔ တိုင္းေရးၿပည္ရာမ်ားကို ေၿပာဆိုေနၾက ၿခင္းပင္ ၿဖစ္ေလသည္။

အင္း ..................
အစ္ကိုၾကီး ေၿပာပံုအတိုင္းဆိုရင္
က်ဳပ္ တို႔ တိုင္းၿပည္က
ရင္ေလစရာ ေကာင္းေနၿပီ။
ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္က အခုလို
ေအးခ်မ္းတဲ႔ ရြာ ေလးမွာ
ေပ်ာ္ေနတက္ၿပီဗ်။
ေနာက္ထပ္ က်ဳပ္ လက္ေတြ
ေသြးမေပခ်င္ေတာ႔ဘူးဗ်ာ။

                       ဆာဂ်န္းသည္ ရင္ထဲမွ လႈိက္သံပါပါၿဖင္႔ ေၿပာဆိုလိုက္ၿခင္းပင္ ၿဖစ္ေလသည္။ ထိုအခါ အဘိုးအိုက ....

မင္းကို ေသခ်ာစဥ္းစားေစခ်င္တယ္။
အခု ကိစၥက ငါတို႔ တိုင္းၿပည္နဲ႔
ၿပည္သူၿပည္သားေတြ ရဲ႔
အသက္အိုးအိမ္ေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္တာ။
ခံတပ္ၿဖဴမွာ ငါတုိ႔ဟာ ရန္သူေတြကို
မတားႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ရန္သူ႔တပ္ေတြက
ၿမိဳ႔ေတာ္အထိ ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္ ဖို႔
လြယ္ကူသြားလိမ္႔မယ္။ ငါတုိ႔လည္း
ရန္သူ႔ သံုံ႕ပန္းေတြ ၿဖစ္ကုန္လိမ္႔မယ္။
အခုခ်ိန္မွာ တိုင္းၿပည္က မင္းလို
လူမ်ဳိးကို တကယ္႔ကို လုိအပ္ေနတာပါ။
ေနာက္ၿပီး လက္ရွိ ထီးနန္းရွင္ကလည္း
မင္းကို လုိလားေနတာပဲကြာ။

                         အဘိုးအို ရဲ႔ စကားဆံုးေတာ႔ ဆာဂ်န္းသည္ တစ္ခ်က္ေတြေ၀ သြားၿပီး သားၿဖစ္သူကို ၾကည္႔လိုက္ ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ .........

က်ဳပ္က အသက္ေလးလည္း ရေနပါၿပီ။
က်ဳပ္ စစ္တိုက္ထြက္မယ္ဆိုရင္
က်ဳပ္ သား တစ္ေယာက္တည္း
ရြာမွာ က်န္ေနခဲ႔မွာ။
က်ဳပ္ အခုနွစ္ေတြမွာ
ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ တစ္ခုလည္း ခ်ထားေသးတယ္။
က်ဳပ္ ရွင္မ ေခါင္းခ်ထားသြားတဲ႔
ေဟာဒီ ရြာ ေလးမွာပဲ ရွင္မ ေနာက္ကိုလိုက္ဖို႔
ဆံုးၿဖတ္ထားမိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ခုေတာ႔ ..........

                          ဆာဂ်န္းသည္ စကားကို တစ္၀က္တစ္ပ်က္ႏွင္႔ ရပ္ထားလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သားၿဖစ္သူကို တစ္ခ်က္ ထပ္ၾကည္႔ လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ သားၿဖစ္သူက .......

အဘ .........
ဒါဆို သား လိုက္သြားပါရေစ။

                          ရုတ္တရက္ ၀င္ေၿပာလိုက္ေသာ သားၿဖစ္သူရဲ႔ စကားေၾကာင္႔ ဆာဂ်န္းေကာ ၊ အဘိုးအိုပါ အံ႕ၾသ သြားၾကေလသည္။ ဆာဂ်န္းက ............

လူေလး .............
မင္း ဘာေၿပာလိုက္တာတုန္း။
စစ္ ေၿမၿပင္ဆိုတာ မင္းထင္သလို မဟုတ္ဘူးကြ။
ေနာက္ၿပီး မင္းက ငါ႔ဆီက ပညာေတြ ရထားေပမယ္႔
ဒါေတြ အားလံုးက လက္ေတြ႔ မဟုတ္ေသးဘူးကြ။
စစ္ေၿမၿပင္ ဆိုတာ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္ ၿခင္းေတြပဲ ရွိတာ။
မင္းက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီ တာ၀န္ၾကီးကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မွာတုန္းကြာ။
ဒီ တာ၀န္က အၾကီးၾကီး ကြ။

                          တဖန္ ဆာဂ်န္းရဲ႔ စကားဆံုးေတာ႔ သားၿဖစ္သူက ............

အဘ ကလဲဗ်ာ။
အဲ႔လို လက္ေတြ႔အၾကံဳမရွိလို႔ကို
က်ဳပ္ လုိက္သြားခ်င္တာေပါ႔ဗ်။
က်ဳပ္ ဒီရြာမွာ ေနခဲ႔ရင္
ေလာက အေၾကာင္းကို ၿပည္႔ၿပည္႔စံုစံု
သိႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးေလ။
ေနာက္ၿပီး က်ဳပ္က အဘ သားပါဗ်။
က်ဳပ္ ကိုယ္ က်ဳပ္ ယံုၾကည္မႈ ရွိပါတယ္။
က်ဳပ္ ဒီ အလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္မွာပါဗ်။

                           ဆာဂ်န္းရဲ႔ သားၿဖစ္သူက လြန္စြာမွ တက္ၾကြေနၿပီး နန္းတြင္းႏွင္႔ စစ္ေၿမၿပင္ကို လို္က္သြားရန္သာ တာစူ လွ်က္ ရွိေနေပသည္။ ဆာဂ်န္းက လည္း အေဖ ၿဖစ္သူ ပီပီ သားၿဖစ္သူကို ေၿဖာင္႔ဖ် မရေၾကာင္းကို နားလည္ ထား ေလရာ ...........

ေကာင္းၿပီကြာ။
မင္းက ဒီေလာက္ေတာင္မွ
အားသန္ ေနမွေတာ႔
မင္း သြား ရမယ္။
ဒါေပမယ္႔ တစ္ေယာက္တည္းေတာ႔
မသြားရဘူး။
ငါ ပါ လိုက္ခဲ႔မယ္။

                           ဆာဂ်န္းရဲ႔ စကားဆံုးေတာ႔ သားၿဖစ္သူေရာ အဘိုးအိုပါ မ်က္ႏွာမ်ား၌ ၿပံဳးရိပ္မ်ား ေ၀ဆာသြား ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အဘိုးအိုက .........

ကဲ ဒါဆို အခ်ိန္မဆြဲနဲ႔ေတာ႔
မနက္ၿဖန္ကို ခရီး စ ထြက္စို႔ကြာ။

( ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္။)



September 23, 2011

ငါ႔ ေသြး ငါ႔ ေၿမ ငါ႔ အရည္ေသြး။ အပိုင္း ( 11 )


အခန္း ( 11 )


အမ .. အဆင္႔သင္႔ ၿဖစ္ၿပီလား။

                      မယ္ၿမ တစ္ေယာက္ အမ ၿဖစ္သူ မယ္ခ ကို ေမးလိုက္ၿခင္းပင္ ၿဖစ္ေလသည္။

အဆင္႔သင္႔ပါပဲ။
ဒါနဲ႔ အဘ ေရာ၊
မေတြ႔ မိပါလား။

အမေလး အမရယ္
အဘက လွည္းေပၚေတာင္
ေရာက္ေနၿပီ။

အင္း........
ဒါဆိုလည္း သြားၾကစို႔ေလ။

                     စကားဆံုးသည္ႏွင္႔တၿပိဳက္နက္ မယ္ခ ႏွင္႔ မယ္ၿမ တို႔သည္ မိမိတို႔ရဲ႔ အေဆာင္ လက္နက္ မ်ား ကို ကိုင္စြဲ လ်က္ တည္းခုိေဆာင္ေအာက္ထပ္ရွိ ခရီးထြက္ရန္ အသင္႔ၿဖစ္ေနေသာ ဘိုးေခါင္းၿဖဴရဲ႔ လွည္းဆီသို႔ ဆင္းလာခဲ႔ၾကေလသည္။ တည္းခိုေဆာင္ေအာက္သို႔ ေရာက္ေလေသာ္ ဘိုးေခါင္းၿဖဴက သူ၏ လွည္းတြင္ မယ္ခ ရဲ႔ ၿမင္းကိုပါ တြဲထားေလသည္။ ထို႔ၿပင္ ပါလာေသာကုန္စည္မ်ားအားလံုးကို အကုန္စင္ ေရာင္းၿပီးထားသည္မို႔ လွည္း ေနာက္ခန္းကိုလည္း လူစီးလွည္း ပံုစံ သို႔ေၿပာင္းလဲ ထား ေလ သည္။ အေၾကာင္းမွာ မယ္ခ တစ္ေယာက္ ဒဏ္ရာရၿပီးေနာက္ ၿပန္လည္ ေကာင္းမြန္လာေသာ္ လည္း ကိုယ္တြင္းရွိ အဆိပ္တို႔မွာ အကုန္စင္ မလြင္႔ၿပယ္ေသးပဲ က်န္ရွိေနေသာေၾကာင္႔ ၿဖစ္ေလ သည္။ မယ္ခ မွာ လႈပ္ရွားမူၿပင္း ထန္ ပါက ကိုယ္တြင္း၌ အဆိပ္မ်ား ပိုမို ပ်ံ႕ ႏွံ႕ မွာ စိုးရ်္ ၿဖစ္ေလ သည္။ မယ္ၿမ မွာမူ ခရီးစဥ္ စတင္ခဲ႔ခ်ိန္က အတိုင္း သူမရဲ႔ ၿမင္း ကိုသာ စီးႏွင္းၿပီး လိုက္ပါမည္ ၿဖစ္ ေလသည္။

                    မယ္ခ ႏွင္႔ မယ္ၿမ တို႔ တည္းခုိေဆာင္ ေအာက္သုိ႔ ေရာက္ေလေသာ္ ဘိုးေခါင္းၿဖဴက လွည္းေဘး၌ ရပ္ ေစာင္႔ ေနသည္ကို ေတြ႔ၿမင္ ရေလသည္။ မယ္ခ သည္ လွည္းေဘးရွိ ဘိုးေခါင္းၿဖဴ ထံသို႔ သြားေရာက္လုိက္ၿပီး ........

အဘ.......
လမ္းခရီးအတြက္
ဘာေတြ သတင္းရထားၿပီးၿပီလဲ။

ဒီ ၿမဳိ႔ကို ၀င္ထြက္တဲ႔ ကုန္သည္ေတြရဲ႔
ေၿပာစကားအရေတာ႔
ဒီကေန ငါးရက္ ခရီးႏွင္ရင္
ေလွဆိပ္ ကို ေရာက္မယ္။
ေလွ ဆိပ္ကေန ဟိုဘက္ကမ္းကူးလိုက္ရင္
ဟန္ေသာ္ေ၀ နယ္ထဲကို ေရာက္သြားတယ္။
အဲ႔ဒီကေန တစ္ရက္ ခရီးႏွင္ လိုက္ရင္
ေတာင္ေပၚေဆးဆရာၾကီး ဆီကို
ေရာက္တယ္လို႔ ေၿပာသြားၾကတယ္။
လမ္းမွာ တစ္ခါတေလ လုယက္သူေတြ
ထြက္တိုက္တက္ၾကတယ္လို႔ လည္း
ေၿပာသြားၾကပါတယ္။

ေကာင္းပါၿပီး ၊ အဘ .......
အစီစဥ္အတိုင္းပဲ ဆက္လုပ္လိုက္ပါ။

                       ေၿပာဆိုၿပီးေနာက္ မယ္ခ သည္ လွည္းေပၚသို႔ တက္လိုက္ေလသည္။ မယ္ခ လွည္းေပၚ သို႔ တက္ၿပီးသည္ ႏွင္႔ တၿပိဳင္နက္ ဘိုးေခါင္းၿဖဴသည္ ခရီးစဥ္ကို စတင္လိုက္ေလသည္။ မယ္ၿမ သည္ လည္း သူမရဲ႔ စီးေတာ္ ၿမင္းကို စီးႏွင္း လ်က္ လိုက္ပါသြားေလသည္။

***************************************


                        ေတာလမ္း ဟု ဆိုေသာ္လည္း သစ္ပင္ၾကီးမ်ား ထူထပ္မ်ားၿပားစြာ မရွိပဲ ကုန္းလြင္ ၿပင္မ်ား သာ ပိုမ်ား ေလသည္။ ကုန္သည္ လွည္းတုိ႔ ၿဖတ္သန္းသြားလာရာ လမ္းၿဖစ္သည္ႏွင္႔ အညီ လမ္းတေလွ်ာက္ရွိ အရိပ္ေကာင္းေသာ ေနရာ တို႔တြင္ ကုန္သည္လွည္းတုိ႔ စခန္းခ်ခဲ႔ရ်္ က်န္ရစ္ ေနခဲ႔ၾကေသာ ေၿခရာလက္ရာအခ်ိဳ႔ကိုလည္း ေတြ႔ရတက္သည္။ ဒီေန႔ သည္ မယ္ခ တုိ႔ သံုးေယာက္ ခရီးႏွင္လာခဲ႔ၾကသည္မွာ သံုးရက္ေၿမာက္ရက္ ၿဖစ္ေလသည္။ ယခု အခ်ိန္ထိ ရာသီဥတုမွာ လည္း မွ်မွ်တတ သာသာယာယာ ပင္ ရွိေနေသးတယ္။ ထို႔ေၾကာင္႔ မယ္ခ တို႔ သံုးေယာက္သည္ ခရီးကို အၿပင္းႏွင္လို႔ ရ ေသာ္ လည္း မယ္ခ ရဲ႔ ကိုယ္တြင္း အဆိပ္ ဒဏ္ေၾကာင္႔ ခရီးပန္းမႈ အၿဖစ္ေပၚေစရန္ ပံုမွန္အတိုင္းသာ ခရီးဆက္ေန ၾကေလ သည္။ ထိုသုိ႔ၿဖင္႔ မယ္ခ တို႔ သံုးေယာက္သည္ ခရီးႏွင္ ခဲ႔ၾက ေလရာ ညေန ေန၀င္ရီတေရာ အခ်ိန္သို႔ တိုင္ခဲ႔ ၾကေလသည္။

                       မယ္ခ တို႔သံုးေယာက္သည္ ေနမ၀င္ခင္အမွီ လြင္ၿပင္ငယ္တစ္ခုကို ၿဖတ္သန္း လိုက္ၾက ေလသည္။ ထို လြင္ၿပင္ငယ္ေလးကို ၿဖတ္သန္းၿပီးေနာက္ စိမ္းစိုေနေသာ ေတာ အုပ္ငယ္ေလး တစ္ခု ကို ၿမင္ၾကရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘိုးေခါင္းၿဖဴက ........

သမီးတုိ႔ ........
ဒီည ဒီေတာစပ္ေလးမွာပဲ
စခန္းခ် ရေအာင္။
ေရ စီးသံလည္း ၾကားေနရတယ္။
ဒီ နားမွာ ေရလည္း ရမယ္ ထင္တယ္။

                      ထို အခါ မယ္ခ က လွည္းတြင္းမွ ေနရ်္ ပတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခတ္ ၾကည္႔လိုက္ၿပီး ........

ဒီေနရာေလး မဆိုးပါဘူး အဘ ။
နားၾကတာေပါ႔။

                     မယ္ခ ရဲ႔ စကားဆံုးေလေသာ္ ဘိုးေခါင္းၿဖဴက အရိပ္ေကာင္းေသာ သစ္တစ္ပင္ အနား တြင္ လွည္းကို ရပ္လိုက္ ၿပီး လွည္းမွ ၿမင္းတို႔ကို ၿဖဳတ္လိုက္ကာ အနားရွိ အပင္တြင္ ခ်ည္ထား လိုက္ ေလ သည္။ မယ္ခ မွာ လွည္း ေပၚမွ ဆင္းၿပီး ေရသံၾကားရာေနရာဆီသို႔ စူးစမ္းရန္ ထြက္လာခဲ႔ ေလ သည္။ မယ္ၿမ ကေတာ႔ ေမွာင္လာလွ်င္ အလင္းေရာင္ ရရွိရန္ ႏွင္႔ သားရဲတိရစာၦန္တို႔ရဲ႔ ရန္မွာ ကာ ကြယ္ ႏိုင္ရန္ မီးဖိုရန္အတြက္ သစ္ကိုင္းေၿခာက္မ်ားကို လိုက္စုေနေလသည္။

                     မယ္ခ သည္ ေရသံၾကားရာ ေနရာဆီသို႔ နားစြင္႔လ်က္ ဦးတည္ရ်္ လာခဲ႔ေလရာ ေနာက္ ဆံုးတြင္ စမ္း ေခ်ာင္း ေလး တစ္ခုနားသို႔ ေရာက္လာေလသည္။ ထို စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေလးမွာ မည္ သည္႔ ေနရာမွ ၿမစ္ဖ်ားခံ စီးဆင္းလာ သည္ကို မသိရေသာ္လည္း ေသာက္သံုးရန္ ေရကိုမႈ ေကာင္း စြာ ရႏိုင္သည္႔ အေနထားရွိေလသည္။ ထို႔ၿပင္ စမ္းေခ်ာင္းငယ္ တြင္းမွ ေရတုိ႔သည္ ေအးၿမ ၾကည္လင္ ေနၿပီး ေအာက္ခံ ေက်ာက္သားေလးမ်ားကိုပင္ ၿမင္ေနရေလသည္။

                     မယ္ခ သည္ စမ္းေခ်ာင္ငယ္ေလးနားသို႔ သြားကာ ေရစီးလမ္းေၾကာင္းေဘးနား၌ ထိုင္ လိုက္ၿပီး လက္ခုပ္ ၌ ေရကို ယူကာ ေသာက္သံုးၾကည္႔လိုက္ေလရာ ေရသည္ ေပါ႔ၿခင္း ငံၿခင္း မရွိပဲ ေအးၿမရ်္ ေနေလသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ မယ္ခ သည္ စမ္းေခ်ာင္းေလး ေဘးနား၌ ထိုင္ကာ ေရကို တစ္၀ ၾကီး ေသာက္လိုက္ကာ မိမိ၌ ပါလာေသာ ေရဗူး ၌လည္း ေရ ၿဖည္႔ လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ခရီး ပန္းမႈကို ေၿပေပ်က္ေစရန္ ကိုယ္လက္ သန္႔စင္လိုက္ၿပီး ဘိုးေခါင္းၿဖဴတုိ႔ စခန္းခ် ရာ ေနရာသို႔ ၿပန္ လာ ခဲ႔ေလသည္။  စခန္းခ်ရာ ေနရာသို႔ ေရာက္လွ်င္ မယ္ၿမ က သစ္ကိုင္းေၿခာက္မ်ားကို စုရ်္ မီးဖို ထားႏွင္႔ၿပီး ညစာအတြက္ ရိကၡာေၿခာက္မ်ားကို ထုတ္ကာ ၿပင္ဆင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။ ဘိုးေခါင္းၿဖဴကမႈ ၿမင္းသံုးေကာင္ ကို ဆြဲလ်က္ ၿမင္းမ်ားကို ေရတိုက္ရန္ စမ္းေခ်ာင္းေလး ဆီသို႔ ထြက္ခြာ သြားေလသည္။

****************************************


                          တစ္ေနကုန္ ၿခစ္ၿခစ္ေတာက္ ပူထားေသာ ေနမင္းၾကီးသည္ ယခုအခါ ပုန္းကြယ္ေန ရ်္ အိပ္စက္ေနေလ သည္။ ေကာင္းကင္ယံ၌ ၾကယ္စင္အေပါင္းက ေကြးညြတ္စြာ ၿပံဳးၿပေနေသာ လ မင္းနဲ႔အတူ ၿမဴးတူးေဆာ႔ ကစားလ်က္ ရွိေန ေလသည္။ ညဆိုေသာ အေမွာင္ထုရဲ႔ စိုးပိုင္မႈနဲ႔အတူ အေအးဓါတ္တို႔ကလည္း တစ္စတစ္စ ပိုကဲ လာေလသည္။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ လြင္ၿပင္ငယ္ဆီမွ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလေအးမ်ားေၾကာင္႔ သစ္ပင္တုိ႔ဆီမွ လႈပ္ခတ္ေနေသာ သစ္ကိုင္းသစ္ခတ္ တုိ႔ရဲ႔ အသံမ်ားက ေၿခာက္ၿခားစရာလည္း ေကာင္းေနေပသည္။

                     သစ္ကိုင္းေၿခာက္မ်ားကို စုစည္းကာ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ မီးပံုတစ္ခု အနီး၌ လူသံုး ေယာက္ သည္ တစ္ ေယာက္ တစ္ေနရာစီ ေနရာယူလ်က္ ေမွးစက္အိပ္စက္ ေနၾကေလသည္။ ထို သူတို႔၏ မလွမ္းမကမ္း အနီးနားတြင္ လွည္း တစ္စီး ကို ေတာက္ေထာက္ရ်္ ရပ္ထားေလေသးသည္။ လွည္းမွ ၿမင္းမ်ားကိုေတာ႔ အနီးမလွမ္းမကမ္းရွိ သစ္ပင္၌ ၾကိဳးခ်ည္ ထားေလသည္။ ထို ၿမင္း မ်ား သည္ လည္း တစ္ေနကုန္ ေၿပးလႊားလႈပ္ရွား ထားၾကသည္မို႔ ေကာင္းမြန္စြာ အနားယူလ်က္ ရွိ ေန ၾကေလသည္။ ထိုသုိ႔ လြင္ၿပင္ငယ္အနီး ေတာအုပ္စပ္တြင္ အိပ္စက္အနားယူေနၾကသူမ်ားမွာ မယ္ခ တို႔ သံုးေယာက္ ပင္ ၿဖစ္ေလသည္။

                     ထိုသုိ႔ သံုးေယာက္သား အိပ္ေမာက် ေနလ်က္ရွိစဥ္ သစ္ပင္၌ ခ်ည္ထားေသာ ၿမင္းသံုး ေကာင္အနက္မွ တစ္ေကာက္မွာ လႈပ္လႈပ္ ရြရြ ၿဖစ္လာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေရွ႔ ခြာ တစ္ေခ်ာင္း အား ေၿမၿပင္ေပၚသို႔ ေလးငါးခ်က္မွ် ယက္ လုိက္ေလသည္။ ထို ၿမင္းသည္ မယ္ခ ၏ စီးေတာ္ၿမင္း ၿဖစ္ ေလသည္။ မယ္ခ ၏ ၿမင္းရဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင္႔ က်န္ၿမင္းႏွစ္ ေကာင္မွာလည္း ခပ္လႈပ္လႈပ္ ၿဖစ္လာ ေလသည္။ ထိုသို႔ ၿမင္းမ်ားရဲ႔ အၿပဳမူေၾကာင္႔ အိပ္စက္ေနေသာ မယ္ခ တို႔သံုးေယာက္ သည္ ပတ္၀န္း က်င္ကို သတိၿပဳမိၾကေလသည္။ မယ္ခ သည္ အိပ္စက္ေနရင္းမွ အနီးရွိ မိမိရဲ႔ အေဆာင္ဓါးကို လက္ ထဲ သုိ႔ ယူထားလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဓါးအိမ္မွ ဓါးကို ထုတ္ရလြယ္ကူေစရန္ လက္မ ႏွင္႔ အသာ ေလး အနည္းငယ္ ထုတ္ ထား လိုက္ေလသည္။ ဘိုးေခါင္းၿဖဴမွာလည္း အိပ္စက္ေနရင္းကပင္ သူ႔ရဲ႔ အေဆာင္ ဓါးၿပားၾကီးကို ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ထင္ထား လုိက္ေလသည္။ မယ္ၿမ ကေတာ႔ တုပ္တုပ္မွ်ပင္ မလႈပ္ေခ်။

                     မယ္ခ ႏွင္႔ ဘိုးေခါင္းၿဖဴတုိ႔သည္ အိပ္စက္ေနရင္းမွ ပတ္၀န္းက်င္ကို နားစြန္႔လ်က္ ရွိေန ၾက ေပသည္။ ေစာေစာပိုင္းက လႈပ္လႈပ္ရြရြ ၿဖစ္ေနေသာ ၿမင္းတုိ႔သည္လည္း အနည္းငယ္ ၿငိမ္သက္ သြားၾကသည္။ လြင္ၿပင္ငယ္ဆီမွ တိုက္ ခတ္ေနေသာ ေလတို႔သည္လည္း ရပ္ဆိုင္းသြားၿခင္းေၾကာင္႔ သစ္ကိုင္းလႈပ္သံတို႔သည္လည္း ၿငိမ္သက္သြားၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္လ်က္ ရွိေနေပသည္။ ထိုအခိုက္ မယ္ခရဲ႔ ၿမင္းမွ ရုတ္တရက္ ထရ်္ ဟီ ေလေတာ႔သည္။

ဟီးးးးးးး ဟီးးးးးးးး ဟီးးးးးးးးးး

                     ၿမင္း ဟီး သံရဲ႔ အဆံုးမွာ မယ္ၿမ သည္ အနီးရွိ ေလးႏွင္႔ၿမွားကို လ်င္ၿမန္စြာ ေကာက္ယူ လိုက္ ၿပီးေတာ အုပ္ဘက္ဆီသို႔ ၿမွားတစ္ေခ်ာင္း ပစ္သြင္းလိုက္ေလသည္။

၀ွစ္ .................
အား ..................

                    တစ္ခါ ထပ္မံရ်္ ညာဘက္သို႔ လွည္႔ကာ ေနာက္တစ္စင္း ပစ္သြင္းလိုက္ ေလၿပန္သည္။

၀ွစ္ ................
အား .................

                    ထိုမွ တဖန္ အေနာက္ဘက္သို႔ လွည္႔ကာ ေနာက္ထပ္ ၿမွားတစ္စင္း ပစ္သြင္းလိုက္ ၿပန္ ေလသည္။

၀ွစ္ ...............
အား ....................

                   မယ္ၿမ ရဲ႔ လ်င္ၿမန္စြာ လႈပ္ရွားလိုက္မႈ ေၾကာင္႔ အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာေသာ လူသံုး ေယာက္ သည္ ဇီ၀ိန္ ခ်ဳပ္ ၿငိမ္းသြားၾက ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ညာသံေပးလ်က္ ေတာအုပ္တြင္းမွ လူ တစ္စုသည္ မယ္ခ တို႔ သံုးေယာက္ဆီသို႔ ေၿပး၀င္ လာၾကေလသည္။ ခန္႔မွန္း ေခ် လူ အေယာက္ ( 30 ) မွ် ၿဖစ္ႏိုင္ေလသည္။ ည အေမွာင္ခ်ိန္ ၿဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ မယ္ခ တို႔ သည္ ေၿပး၀င္လာၾကသူမ်ား ကို သဲကြဲစြာ မၿမင္ရေသာ္လည္း မိမိတို႔ရဲ႔ အေဆာင္လက္နက္မ်ားကို ကိုယ္စီ အသင္႔ ကိုင္ ေဆာင္ ထား လိုက္ၾကေလသည္။ တိုက္ခိုက္ရန္ေနရာကိုမူ အလင္းေရာင္ ရွိေသာ စခန္းခ်ရာ မီးပံု အနီးတစ္ ၀ိုက္ တြင္သာ ၿပင္ ဆင္ထားၾကေလသည္။

                  ေၿပး၀င္လာၾကသူမ်ားသည္ တေၿဖးေၿဖး ရုပ္လံုးေပၚလာကာ မယ္ခ တုိ႔ သံုးေယာက္ႏွင္႔ တစ္ကိုက္စာမွ် အကြာေ၀းသို႔ ေရာက္ၾကလွ်င္ မယ္ခ တို႔သံုးဦးသည္ လက္နက္ပုန္းမ်ားကို ကိုယ္စီ ထုတ္ကာ ထိုသူမ်ားဆီသို႔ ပစ္သြင္း လိုက္ ၾကေလသည္။

၀ွစ္ .......... ၀ွစ္ ................ ၀ွစ္..................

အားးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးးးးးး အားးးးးးးးးးး

                  လက္နက္ပုန္းၿဖင္႔ ပစ္ခတ္မႈေၾကာင္႔ ေအာ္ သံမ်ားရဲ႔ ေနာက္ကြယ္၌ လူ ကိုးေယာက္ ေလာက္ တုန္းခနဲ ၿဖစ္ ကုန္ ၾကေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆက္လက္၀င္ေရာက္လာၾကသူမ်ားကို အေဆာင္လက္နက္မ်ားကို ထုတ္ကာ တိုက္ၾကေလ ေတာ႔သည္။

ခ်လြမ္...........ထန္ ..............
ဒုတ္ ........... အား .............
အား ........ ခ်လြမ္ .............
၀ွစ္ ..............အား ..............

                   သံုးေယာက္ေပါင္းၿပီး တိုက္ကြက္ထုတ္ တိုက္ထုတ္ လိုက္ၾကေလရာ တစ္ဖက္မွ လူ ( 20 ) နီးပါး က်သြား ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေနာက္လူတို႔သည္ မယ္ခ တုိ႔ သံုးေယာက္အား ဆက္မ တိုက္၀ံ႔ ေတာ႔ပဲ ေတာအုပ္ထဲသုိ႔ ၿပန္လည္ကာ ေၿပး၀င္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၾကေလသည္။ မယ္ခ တုိ႔ သံုး ေယာက္ သည္လည္း တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည္႔ကာ မိမိ တို႔ရဲ႔ အေဆာင္လက္နက္မ်ားကို ၿပန္လည္ သိမ္းဆည္းလိုက္ၾကေလသည္။
                   
                    ထုိ႔ေနာက္ ဘိုးေခါင္းၿဖဴက ေသဆံုးေနေသာ အေလာင္းမ်ားကို လိုက္လံ စစ္ေဆး ၾကည္႔ ရာ ထူးထူး ၿခား ၿခား အမွတ္သားမ်ားကို မေတြ႔ရေခ်။ ဘိုေခါင္းၿဖဴက မယ္ခ အား ..........

အမွတ္အသား မေတြ႔ရဘူး သမီး
ဒီ နယ္ တ၀ိုက္မွာ ခုိးဆိုး လုယက္
ေနတဲ႔ သူေတြပဲ ၿဖစ္မယ္ထင္တယ္။
လူ နည္းတယ္ဆိုၿပီး လာတိုက္ၾကတာလည္း
ၿဖစ္လိမ္႔မယ္။

                    ဘိုးေခါင္းၿဖဴရဲ႔ စကားအဆံုး၌ မယ္ၿမ က ..........

သူတို႔ ဒီေန႔ည တြက္ကိ္န္း မွား သြားၾကၿပီ ထင္တယ္။

                     မယ္ၿမ ရဲ႔ စကား ဆံုးေလေတာ႔ မယ္ခ က.............

ငါတုိ႔ကေတာ႔ အခ်မ္းေၿပ သြားၾကတာေပါ႔

                     ထို႔ေနာက္ သံုးေယာက္သား တ ဟား ဟား ရယ္ ေမာ လိုက္ ၾကေလသည္။


(ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္။ )




September 20, 2011

ငါ႔ ေသြး ငါ႔ ေၿမ ငါ႔ အရည္ေသြး။ အပိုင္း ( 10 )


အခန္း ( 10 )

ဟန္ေသာ္ေ၀ႏိုင္ငံ
နန္းတြင္းညီလာခံ

အရွင္မင္းၿမတ္ၾကြခ်ီလာပါၿပီ။

                                နန္းတြင္း အမႈထမ္းတစ္ဦး၏ အသံရဲ႔ အဆံုးမွာ ဟန္ေသာ္ေ၀ႏိုင္ငံရဲ႔ ဘုရင္ၿဖစ္သူ မွာ ညီလာခံ အလယ္သို႔ ဟန္ပါပါၿဖင္႔ ေလွ်ာက္လွမ္းလာၿပီး မိမိရဲ႔ ရာဇ ပုလႅင္ ေရွ႔၌ မွဴးမတ္ဗိုလ္ပါ တုိ႔ရဲ႔ အရိုေသၿပဳမႈကို ခံယူလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ႔ ညီလာခံသဘင္ကို စတင္က်င္းပ ၾကေလသည္။ ယခု က်င္းပေသာ ညီလာခံမွာ ပံုမွန္ၿပဳလုပ္ေလ႔ ရွိေသာ ညီလာခံတစ္ခုမဟုတ္ပဲ အေရးေပၚ ေခၚယူ စည္းေ၀းေသာ နန္းတြင္းညီလာခံ တစ္ခုၿဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ႔ ဘုရင္ ၿဖစ္သူက .........

အမတ္ၾကီးတို႔
ဘယ္လိုၿဖစ္ကုန္ၾကတာလဲ
နားၾကားလို႔မွ မေကာင္းဘူး
ခံတပ္ထဲကို ရန္သူေတြ ၀င္ေနတာေတာင္
မသိၾကပါလား။ အခု စစ္သူၾကီးကိုပါ
ဖမ္းေခၚသြားတာ ခံရတယ္။
ရာဇ၀င္ တေလွ်ာက္လံုး
ရန္သူေတြ ခံတပ္ထဲ ၀င္ဖို႔ ေနေနသာသာ
အနားေတာင္ ကပ္ဖုိ႔ မလြယ္တာ
အခုေတာ႔ ရာဇ၀င္ရိုင္းရေလၿပီ။
ရွက္ဖြယ္ေကာင္းလွပါ၏
ကဲ - ေၿပာၾကစမ္းပါအံုး
အခု ဘယ္လိုေၿဖရွင္း ၾကမွာတုန္း

                                    ရွင္ဘုရင္ လုပ္သူသည္ စကားကို ေခတၱမွ်ရပ္လိုက္ကာ မွဴးမတ္ဗို္လ္ပါမ်ားကို တစ္ခ်က္ အကဲခတ္လိုက္ေလသည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် တုပ္တုပ္ပင္ မလႈပ္ၾကေခ်။ ထို႔ေနာက္ ရွင္ဘုရင္ ၿဖစ္သူကပင္ ....

အမတ္ၾကီးတို႔
ေၿဖရွင္းဖုိ႔ နည္းလမ္း မေတြ႔ၾကေတာ႔ဘူးလား
နည္းလမ္းမေတြ႔ၾကရင္ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းၿပည္က
ရန္သူေတြကို အရႈံူးေပးဖုိ႔ပဲ က်န္ေတာ႔တယ္။
ဒီ ခံတပ္ၿဖဴသာက်လို႔ကေတာ႔
က်ဳပ္ရဲ႔ ၿပည္သူေတြ အသက္အိုးအိမ္ေတြကို
စြန္႔လႊတ္ၾကရလိမ႔္မယ္။
ရန္သူရဲ႔ သံုံံ႔ပန္းအၿဖစ္ကို ေရာက္ၾကရလိမ္႔မယ္။
က်ဳပ္ရဲ႔ ဘုိးေဘးေတြ တည္ေထာင္ခဲ႔တဲ႔
ဒီႏိုင္ငံဟာလည္း က်ဳပ္ အခ်ိ္န္ေရာက္မွ
ပ်က္သုန္းရလိမ္႔မယ္။
ၿပည္သူေတြက က်ဳပ္ကို တသက္လံုး
အၿပစ္တင္လို႔ ဆံုးမွာ မဟုတ္ဘူး။
က်ဳပ္ရဲ႔ သမိုင္းေၾကာင္းဟာလည္း
ဘယ္လိုမွ လွလွပပ က်န္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေၾကာင္႔ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္
စစ္ေၿမၿပင္ ကို သြားၿပီး
ရတဲ႔လူ ၊ ရွိတဲ႔ အင္အားနဲ႔
အတက္ႏိုင္ဆံုး က်ဳပ္ ၿပည္သူေတြကို
ကာကြယ္ေပးရ လိမ္႔မယ္။

                                      ရွင္ဘုရင္ ၿဖစ္သူက ထိုသို႔ ေၿပာဆိုလိုက္ေလရာ မွဴးမတ္တို႔သည္ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ၿဖစ္ကုန္ ၾကေလသည္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ နန္းတြင္း အမတ္မ်ားထဲမွ အသက္အၾကီးဆံုး အမတ္ တစ္ဦး က ေရွ႔သို႔ ထြက္လာကာ ...

အရွင္မင္းၾကီးကို ေလွ်ာက္တင္အပ္ပါသည္။
တိုင္းၿပည္အေၿခေနဟာ ေပါ႔ဆမိရင္
အဆိုးဆံုး အေၿခေနကို ေရာက္ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ေၿဖရွင္းလို႔ ရႏိုင္တဲ႔ နည္းလမ္းကို
စဥ္းစားထားမိပါတယ္။ အဲ႔ဒီ နည္းလမ္းဟာ
ရန္သူေတြကို တားဆီးႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။


ဆိုပါအံုး။ အမတ္ၾကီး........

ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးဟာ
အရွင္မင္းၾကီးရဲ႔ ဖမည္းေတာ္ အခ်ိ္န္လက္ထက္ထဲက
အမႈေတာ္ကို သစၥာရွိစြာနဲ႔ ထမ္းေဆာင္လာပါတယ္။
ဒီ အေတြ႔ၾကံဳကို အရင္းတည္ကာ
အရဲစြန္႔ရ်္ ေလွ်ာက္တင္အပ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံတြင္းမွာ စစ္သည္ရဲမက္အင္အား
ေလးသိန္းေက်ာ္ က်န္ရွိေနပါေသးတယ္။
စားနပ္ရိကၡာေတြကလည္း ပံုမွန္ သံုးႏွစ္စာနဲ႔
အရန္ ရိကၡာ ငါးႏွစ္စာ ရွိေနပါေသးတယ္။
သို႔ေပမယ္႔ တိုက္ပြဲ အၾကံဳနဲ႔ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္
ၿပည္႔၀တဲ႔ စစ္သူၾကီးေတြ ရွားပါးေနပါတယ္။
သို႔ပါရ်္ စစ္သူၾကီးေကာင္းေတြ ရရွိပါက
ရန္သူေတြကို ေအာင္ပြဲဆင္ႏိုင္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။


ေကာင္းၿပီ ၊ အမတ္ၾကီး
အမတ္ၾကီး ေၿပာစကားအရ
က်ဳပ္တုိ႔ ဟာ စစ္သူၾကီးေကာင္းေတြကို
ခ်ီးၿမွင္႔ ရမွာ ၿဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ္႔ အမတ္ၾကီး
ဒီအခ်ိန္မွာ အရည္ေသြး ၿပည္႔၀တဲ႔
စစ္သူၾကီးေတြကို ဘယ္လို ရွာမွာတုန္း
အခုခ်ိန္မွာ တပ္သားအသစ္ စုေစာင္းတာေတာင္
အားရစရာမရွိဘူး။ သူရဲေကာင္းဆိုတာ
ေ၀းလွပါ ၏ ။ ဒါနဲ႔တင္ ရန္သူေတြကို
ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ၾကမွာတုန္း။


မွန္လွပါ မင္းၾကီး
အရွင္မင္းၾကီးရဲ႔ ဖခမည္းေတာ္ လက္ထက္ခ်ိန္က
ရာထူးခ်ထားၿခင္း ခံရတဲ႔ စစ္သူၾကီး တစ္ဦး
က်န္ရွိေနပါေသးတယ္။ သူက စြမ္းရည္ သတၱိနဲ႔
ၿပည္႔စံုရံုတင္မက ပဲ ၊ တိုက္ပြဲ အေတြ႔ၾကံဳလည္း
မ်ားၿပားလွပါတယ္။

ဘယ္လုိ........
ရာထူး ခ်ခံရတဲ႔ စစ္သူၾကီး
ဟုတ္လား အမတ္ၾကီး
ဘယ္သူမ်ားတုန္း

စစ္သူၾကီး ဆာဂ်န္း ပါ မင္းၾကီး

ဆာဂ်န္း

က်ဳပ္ မွတ္တမ္းေတြထဲမွာ
ဒီနာမည္ကို မဖတ္ဖူးပါလား

မွန္လွပါ မင္းၾကီး
သူ႔အေၾကာင္းရာက
ကြယ္ေပ်ာက္ေနတာ
ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ရွိေနပါၿပီ။

ေကာင္းၿပီ ၊ အမတ္ၾကီး
အမတ္ၾကီးဟာ ခမည္းေတာ္
လက္ထက္အခ်ိန္တည္းက
သစၥာရွိစြာနဲ႔ အမႈေတာ္ထမ္းလာတာကို
က်ဳပ္ သံသယ ၿဖစ္စရာ မရွိပါဘူး။
ဒါေၾကာင္႔ အခု အမတ္ၾကီး တင္ၿပခ်က္ကို
သေဘာက်မိပါတယ္။
ဆာဂ်န္းသာ အမႈေတာ္ ၿပန္ထမ္းရင္
က်ဳပ္ ၾကိဳဆိုမွာပါ။ ဒါနဲ႔.......
သူက ဘာလို႔ ရာထူး ခ်ထားၿခင္း
ခံရၿပီး မွတ္တမ္း မွာ မပါ၀င္ရတာတုန္း

မွန္လွပါ မင္းၾကီး
စစ္သူၾကီး ဆာဂ်န္းဟာ
တိုက္ပြဲ တစ္ခုမွာ
ရန္သူ႔ စစ္သူၾကီးကို
ဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ႔ေပမယ္႔
ၿပန္လည္ လႊတ္ေပးခဲ႔မိလို႔
အၿပစ္ဒဏ္ သင္႔ၿခင္း ခံရတာပါ။
သူ႔ရဲ႔ ၿပစ္ဒဏ္မွာ မွတ္တမ္းမ်ားမွလည္း
ပယ္ဖ်က္ၿခင္းကို ခံခဲ႔ရပါတယ္။

ေကာင္းၿပီ ၊ အမတ္ၾကီး
ဒီ ကိစၥကို အမတ္ၾကီးကိုပဲ
တာ၀န္ေပးလိုက္မယ္။
အၿမန္ဆံုး လုပ္ေဆာင္ပါ။
အမတ္ၾကီး အတြက္
ဘာေတြ ပံ႔ ပိုးမႈ လိုအပ္အံုးမလဲ

မွန္လွပါ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးအတြက္
လွည္းတစ္စီးစာ နန္းတြင္း
အရက္ေကာင္းမ်ားနဲ႔
အခ်ိန္ ဆယ္ရက္သာ
လိုအပ္ပါတယ္။

ေကာင္းၿပီ ၊ အမတ္ၾကီး
လိုအပ္တဲ႔ ပစၥည္းေတြကို
စားဖိုေဆာင္မွာ ထုတ္ယူၿပီး
တာ၀န္ကို အၿမန္လုပ္ေဆာင္ပါ။
ဆယ္ရက္ၿပည္႔ လုိ႔မွ အဆင္မေၿပခဲ႔ရင္
က်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္ စစ္ေၿမၿပင္ကို ထြက္တုိက္မယ္။

အမိန္႔ေတာ္ အတိုင္းပါ အရွင္မင္းၾကီး

                                ထုိသို႔ၿဖင္႔ ၄င္းေန႔၌ ဟန္ေသာ္ေ၀ ႏိုင္ငံရဲ႔ ႏိုင္ငံရဲ႔ ဘုရင္မင္းၿမတ္က ညီလာခံကို ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ေပးၿပီး ၿပီးစီးေစခဲ႔ေလေတာ႔သည္။

**********************************

အမိုေ၀ခံတပ္


                                 ညသည္ တိတ္ဆိတ္လြန္းလွေနသည္။ လၿပည္႔ညမဟုတ္ေသာ္လည္း ဆန္းစ လ ၏ ေကြးညြတ္ ေနပံုမွာ အလြမ္း ဓါတ္ခံ ရွိသူတုိ႔အဖို႔ ကဗ်ာဆန္ေသာ ညတစ္ည ၿဖစ္ေနေပလိမ္႔မယ္။ သို႔ေသာ္ တံတိုင္းေလးခု ၿဖင္႔ ေလး ေထာင္႔ က်က်တည္ေဆာက္ထားေသာ အမိုေ၀ ခံတပ္ မွာေတာ႔ အ၀င္ထြက္တံခါးမ်ားကို အေသခ်ာပိတ္ထားကာ အုတ္ရိုး တံတိုင္းေပၚမွာလည္း အေစာင္႔ၾကပ္ စစ္ သည္ မ်ားကို ထူထပ္စြာ ခ်ထားေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ ရန္သူ႔ စစ္သူၾကီးကို ရန္သူ႔ ပိုင္နက္ တြင္း သို႔ ၀င္ေရာက္ကာ လက္ရ ဖမ္းဆီးလာခဲ႔ေသာ တပ္မွဴးၾကီး ေလာ္ဒီယာ ၏ အစီမံမ်ား ၿဖစ္ေလသည္။
                                တစ္ဖက္မွ ရန္သူမ်ားက ေၿပာက္က်ားစနစ္သံုးကာ သူတို႔ရဲ႔ စစ္သူၾကီးကို ၿပန္ လည္ ရ်္ ကယ္ ထုတ္ ႏိုင္ၿခင္း မရွိေအာင္ ၾကိဳတင္ကာကြယ္ ထားၿခင္းလည္း ၿဖစ္ေလသည္။ ဒီေန႔ ညအဖို႔ တပ္မွဴးၾကီး ေလာ္ဒီယာ က သူရဲ႔ တပ္သားမ်ားအားလံုးကို တပ္လွန္႔ထားၿခင္းလည္း ၿဖစ္ ေလရာ အားလံုးေသာ သူမ်ားသည္ သတိမေပါ႔ဆပဲ ေနေနၾကရေလ သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အမိုေ၀ ခံတပ္တြင္းရွိ လူမ်ားအဖို႔မွာေတာ႔ လွပတဲ႔ ဒီညဟာ မည္သုိ႔မွ် ကဗ်ာ ဆန္ႏိုင္ၾကလိမ္႔မည္ မ ဟုတ္ေခ်။
                                သုိ႔ၿဖင္႔ ညသည္ ညဥ္႔ဦးယံ ၊ ညဥ္႔လယ္ယံ ၊ မိုးေသာက္ယံ တုိ႔ကို ေက်ာ္လြန္ကာ အာရုဏ္ဦး အခ်ိန္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ႔ေလသည္။ တပ္မွဴးၾကီး ေလာ္ဒီယာ သည္ မိမိရဲ႔ နားေနေဆာင္ အတြင္းရွိ စားပြဲနား၌ ထိုင္လ်က္ မ်က္ႏွာကို စားပြဲႏွင္႔အပ္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ရ်္ ေနေလသည္။ သူ႔႔ရဲ႔ ေဘး မွာ ေတာ႔ အေဆာင္ဓါးကို အသင္႔ၿပင္ဆင္ထား ရွိေလ သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ယုဒီပႏိုင္ငံ ဘက္ဆီမွ ေန ရ်္ စစ္သည္ သံုးသိန္း အင္းအားရွိေသာ စစ္တပ္ၾကီး တစ္ခုသည္ တစ္ခု သည္ အမိုေ၀ ခံတပ္ ဘက္ ဆီ သို႔ တေရြ႔ေရြ႔ႏွင္႔ ဦးတည္လာလ်က္ ရွိေနေပသည္။
                                 ထို ခ်ီတက္လာေသာ စစ္တပ္ၾကီးတြင္ ဒိုင္းႏွင္႔ ဓါးမ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ စစ္သည္မ်ား လွံရွည္မ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ စစ္သည္မ်ား ၊ ေလးၿမွား ကိုင္ စစ္သည္မ်ား ၊ ၿမင္းစီး စစ္သည္ေတာ္မ်ား ၿဖင္႔ အတန္းလိုက္ ခ်ီတက္လာၾကေလသည္။ ထုိ တပ္စု ေလးခု ရဲ႔ ေနာက္ မွာ ေတာ႔ ေလာက္လြဲ ပစ္ခတ္ႏိုင္ေသာ ၿငမ္းစင္မ်ားကို ဘီးတပ္ထားေသာ ယႏၱယား တပ္သားမ်ား သည္လည္း ပါ၀င္ၾကေလသည္။ စင္စစ္ ဆိုလွ်င္ ခ်ီတက္လာေသာ စစ္တပ္ၾကီး မွာ တပ္မၾကီး တစ္ခု ၿဖစ္ေလသည္။ ထို တပ္မၾကီးအား ဦးေဆာင္ ခ်ီတက္လာသူကေတာ႔ ယုဒီပ ႏိုင္ငံရဲ႔ ေက်ာ္ၾကားလွ ေသာ စစ္ေသနာပတီၿဖစ္သူ ၀ကၠေနာ္ ပင္ၿဖစ္ေလသည္။
                                  စစ္ေသနာပတိ ၀ကၠေနာ္ သည္ အမုိေ၀ ခံတပ္ ဂိတ္တံခါးသုိ႔ ေရာက္လွ်င္ ခံတပ္ အုတ္ရိုး ေပၚသုိ႔ တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည္႔ လိုက္ေလသည္။ ခံတပ္အုတ္ရိုးေပၚ၌ အသင္႔ ေစာင္႔ဆိုင္းေန ေသာ ဂိတ္တံခါးမွဴးအား ေတြ႔ၿမင္ ရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ စစ္ေသနာပတိ ၀ကၠေနာ္ က အခ်က္ၿပ လိုက္ေလရာ အလံကိုင္ တပ္သားမ်ားသည္ ေရွ႔သို႔ စီတန္း ထြက္လာၿပီး အလံမ်ားကို ေ၀ွ႔ရမ္းကာ ဂိတ္တံခါးေပၚသုိ႔ အခ်က္ၿပမႈကို ၿပဳလုပ္ လိုက္ၾကေလသည္။
                                  အလံကိုင္ တပ္သားမ်ား၏ အခ်က္ၿပမႈ ၿပီးဆံုးသည္႔ေနာက္ ဂိတ္တံခါး မွဴးရဲ႔ ေနာက္ကြယ္မွ ေနရ်္ ထြက္ေပၚလာေသာ တပ္မွဴးၾကီး ေလာ္ဒီယာကို ေတြ႔ၿမင္ရေလသည္။ တပ္မွဴး ၾကီး ေလာ္ဒီယာသည္ ဂိတ္တံခါးမွဴးအား အခ်က္ၿပလိုက္ေလရာ အမိုေ၀ ခံတပ္ ဂိတ္တံခါးၾကီး မွာ ပြင္႔ရ်္ လာခဲ႔ေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ႔ စစ္ေသနာပတိ ၀ကၠေနာ္ ရဲ႔ တပ္မၾကီးသည္ အမိုေ၀ ခံတပ္အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္သြားၾကေလသည္။ တပ္မ်ားအားလံုး ၀င္ေရာက္ၿပီးၾကလွ်င္ အမိုေ၀ ခံတပ္ရဲ႔ ဂိတ္တံခါးၾကီးမွာလည္း ၿပန္လည္ရ်္ ပိတ္သြားခဲ႔ေတာ႔သည္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္။ )